Shunsuke Endo - Milczenie

<<< Pełne zrozumienia milczenie bywa lepsze od wielu słów, które koniec końców okazują się bezsensowne i zbędne." >>>
Mia Sheridan – Bez słów


<<< "Milczenie to tekst, który niezwykle łatwo jest błędnie zinterpretować." >>>
Julian Tuwim


Tylko w milczeniu odnaleźć można sens wiary. Nie mówią tu o milczeniu jako o ciszy. To o czym mówię, najczęściej pada pod zarzutem Boga. W tą pułapkę dali się wciągnąć główni bohaterowie książki. Milczenie czyli obojętność, ignoracja, brak reakcji na cierpienie milionów ludzi. Najczęściej takie argumenty padają w trakcie ludzkich rzezi, wojen i ludzie, cały świat huczy od komentarzy, których główny sens brzmi...<<< Skoro jesteś taki miłosierny i nas kochasz, dlaczego na to wszystko pozwalasz. Czemu nic nie zrobisz...>>>

****
<<< "Żeby docenić nektar, trzeba sie karmić goryczą." >>>
Emily Dickinson – Poezje


Nie tęskniąc za czymś co mamy, przestajemy to doceniać...
....Tak jest ze wszystkim. Bo gdy nie ma tęsknoty, wówczas to, co mamy na codzień staje się normą, a sama norma przestaje w pewnym momencie przepełniać szczęściem.
Biorąc pod uwagę kwestię wiary, nie odnoszę swoich słów do wszystkich, bo część wierzy albo i nie, albo pokłada wiarę w zupełnie inną ideę. Lecz mówiąc tylko o ludziach prawdziwie wierzących w Boga, Pismo Święte itd., trzeba powiedzieć, że nawet nie są świadomi tego w jak wspaniałych warunkach przyszło im wyznawać własną wiarę. Szczątkowo ujawniając fabułę powiem tylko, że dwóćh kapłanów udaje się na poszukiwania pewnego księdza, który zaginął w obym kraju, zupełnie innej kulturze, a który dużo wcześniej odznaczał się wielkim autorytetem pośród wiernych. Próbując go odnaleźć, ten ich początkowy cel zostaje zepchnięty na dalszy plan. Otóż, spotykają tam ludzi, Japończyków, głodnych wiary chrześcijan, którzy od lat nie uczestniczyli we mszy świętej, nie karmili się komunią świętą, nie oczyszczali duszy spowiedzią. Można sobie tylko wyobrazić z jaką radością, wewnętrzną euforią w sercu przyjęli owych kapłanów. Oni nie mogli w poczuciu wolności i swobody wyznawać swojej wiary. Wierzyli w ukryciu, strachu, ciągłym przerażeniem wobec politycznej inwigilacji. Dla niektórych może to się wydawać czystą fantastyką, bo dzisiejsze czasy rozpieszczają ludzi, nie tylko w tym, ale ogólnie praktycznie we wszystkim i niewiarygodnym wydaje się fakt, że wiek XVII mógł rządzić się takimi prawami, takimi szaleństwami, taką wariacją.

****

Narracyjnie "Milczenie" jest książką nietypową. Wstęp i jego prostota słów pozwala nam genialnie wejść w powieść, poznać genezę tamtych wydarzeń historycznych, która tylko w pewnej części zbudowana jest na prawdziwych wydarzeniach.
Gdy już wstęp jest za nami czekają na nas cztery listy jednego z kapłanów. Poznajemy go jako człowieka, dowiadujemy się co mu w duszy gra i co będzie myślał o wszystkim tym, czego doświadczy.
Natomiast trzecia mieszanka narracyjna odbywa się już w trzeciej osobie, troszkę obiektywnie, troszkę subiektywnie. A to dlatego, iż narrator nadal jest blisko głównego bohatera, kapłana, którego poznajemy w listach.To przemyślana strategia pisarza, która pomaga spojrzeć czytelnikowi z jednej i z drugiej perspektywy. Sam obiektywizm zbudowałby w jego myślach mnóstwo stronniczości. Widziałby wówczas tylko tamtą przerażającą rzeczywistość, a sceny pełne nieludzkich tortur dołożyłyby tylko żaru do ognia.
...
Co tak naprawdę czyni z tej książki jej wyjątkowość. Bo pozornie można na nią spojrzeć nie tak głęboko, jak jej głębia na to zasługuje. Ot zwykła, niezbyt długa powieść historyczna, o dwóch księżach, którzy jadą do obcej kulturowo Japonii by walczyć z tępieniem chrześcijaństwa przez tamtejsze władze i by odnaleźć ich ukochanego księdza, napisana prostym, literackim językiem. Ale jak dobrze wiemy pod pozorami bardzo często ukrywa się głębia, którą po prostu trzeba odkryć. Należy się wczytać i postarać się do niej dotrzeć.
"Milczenie" jest właśnie taką niepozorną powieścią, którą trzeba rozszyfrować. Bo obsadzenie w roli głównego bohatera obcokrajowca, którego mentalność, sposób patrzenia na świat, kulturę, obyczaje zdecydowanie różnią się od tego, co chowa w sobie autor jest wielkim literackim wyzwaniem. Sprostanie jemu z pewnością daje samemu autorowi mnóstwo satysfakcji. A w przypadku takiej fabuły, gdzie akcji jest niewiele, a bohater tak w jak w przypadku "Milczenia" snuje się po labiryntach swojej wiary, poznając obcą kulturą i próbując ją zmienić, walczyć z nią, przyciągnięcie uwagi czytelnika, utrzymanie jego zainteresowania jest szalenie trudnym zadaniem.

Jeśli chodzi o mnie ta książka ciekawiła mnie od samego początku, mimo tego, że tej akcji za dużo nie było. Nie wiele jest książek o kulturze nie tylko japońskiej, ale ogólnie, azjatyckiej. Dlatego moje zainteresowanie było wielkie. Pewnie gdyby nie film Martina Scoresese, jeszcze długo nie miałbym pojęcia o tej książce. Ale tak to jest, że film czerpie inspiracje z książek, a magia ukryta na papierze z filmu. Nie ważne jakim sposobem, ale najważniejsze, że dotarłem jakoś do tej książki i miałem okazję ją przeczytać.
Sama książka pozostawiła w mojej głowie mnóstwo pytań, a najważniejsze brzmi...- "Czy chrześcijańska wiara Japończyków wyznawana jest przez nich w taki sam sposób, w jaki wyznajemy ją my? Czy może jednak się różni? Może widzą w niej zupełnie coś innego?

Shunsuke Endo - Milczenie

<<< Pełne zrozumienia milczenie bywa lepsze od wielu słów, które koniec końców okazują się bezsensowne i zbędne." >>>
Mia Sheridan – Bez słów


<<< "Milczenie to tekst, który niezwykle łatwo jest błędnie zinterpretować." >>>
Julian Tuwim


Tylko w milczeniu odnaleźć można sens wiary. Nie mówią tu o milczeniu jako o ciszy. To o czym mówię,...