Kolejna część wspaniałej serii która podbiła moje serce.
Zaczęłam czytać i czytać, aż zauważyłam, że do końca książki zostało już jakieś 200 stron, a nic takiego się jeszcze nie wydarzyło. Potem przypomniałam sobie, że przecież autorka większość akcji przesuwa na koniec powieści (tak jak to było w przypadku Dworu Cierni i Róż). Sarah j. Maas na początku skupiła się na życiu miłosnym Feyry, co tylko miało odciągnąć uwagę czytelnika od tego, co się stało potem. Oczywiście w czasie rozterek miłosnych były niebezpieczne misje i zadania, ale to jakby schodziło na drugi plan. Gdy już się wydawało, że życie wszystkich bohaterów jest już poukładane. BANG! Nagle to co było na początku przestaje mieć znaczenie. I tak jak to było w pierwszym tomie, akcja przyspiesza jak samochód wjeżdżający z polnej drogi, w prost na tor wyścigowy. Nagle miłość przestaje mieć znaczenie, teraz najważniejszym zadaniem jest utrzymanie siebie i najbliższych przy życiu. Znowu wszyscy dokonują ciężkich wyborów, znowu przyjaciele okazują się być wrogami.
W tej części, nasz pogląd na niektórych bohaterów zmienia się diametralnie, nie do poznania. Potulne baranki zdzierają z siebie skórę, pokazując futro wilka i spryt lisa.
Ale jedno pozostaje niezmienne, a mianowicie to, że wciąż jestem nieodwołalnie i bezwarunkowo zakochana w Rhysandzie :)

Kolejna część wspaniałej serii która podbiła moje serce.
Zaczęłam czytać i czytać, aż zauważyłam, że do końca książki zostało już jakieś 200 stron, a nic takiego się jeszcze nie wydarzyło. Potem przypomniałam sobie, że przecież autorka większość akcji przesuwa na koniec powieści (tak jak to było w przypadku Dworu Cierni i Róż). Sarah j. Maas na początku skupiła się na życiu...