Zdecydowanie najsłabszy tom w serii. Gdybym nie kupił następnego to bym go nie zmęczył... Gubiłem się w postaciach, kierunkach natarć i ucieczek, kątówkach, fultynach i mandraynach.

Zdecydowanie najsłabszy tom w serii. Gdybym nie kupił następnego to bym go nie zmęczył... Gubiłem się w postaciach, kierunkach natarć i ucieczek, kątówkach, fultynach i mandraynach.

- Panie, mam szczwany plan jak zniszczyć heretyków.
- Jaki plan może wymyślić taki półgłówek jak ty? Zhaspyr Clyntham spojrzał z pogardą na swojego wiernego, szpetnego jak noc sługę Boldricka.
- To proste mój panie. Utopimy heretyków masą miałkich, nudnych, niczym się wyróżniających się postaci trzecioplanowych o imionach zawierajacych dużo literek "h" oraz "y". Niech sobie heretycy mają coraz to nowsze działa, moździerze i pancerne okręty. My możemy wysłać na nich taką ilość nowych postaci, że prędzej umrą z nudów, niż zdołają ich wszystkich pozabijać. Nikt normalny nie wytrzyma kolejnego tomu, w którym aneks zawierający jednozdaniowe notatki biograficzne wszystkich postaci liczy sto stron.
- Hmmm.... To może mieć nawet szansę powodzenia - wielki inkwizytor w zamyśleniu drapał się po brodzie.

Ósmy tom trzyma poziom poprzednich. Dłużyzny i pierdylion postaci, które różnią się od siebie tylko imionami. Ale troszkę akcja do przodu ruszyła. Troszkę. Cóż, jeśli tak jak ja przebrnąłeś przez siedem tomów "Schronienia", to przetrwasz i ósmy. Na Schronieniu bez zmian.

- Panie, mam szczwany plan jak zniszczyć heretyków.
- Jaki plan może wymyślić taki półgłówek jak ty? Zhaspyr Clyntham spojrzał z pogardą na swojego wiernego, szpetnego jak noc sługę Boldricka.
- To proste mój panie. Utopimy heretyków masą miałkich, nudnych, niczym się wyróżniających się postaci trzecioplanowych o imionach zawierajacych dużo literek "h" oraz "y". Niech sobie...

Zamiast być coraz ciekawiej, jest coraz nudniej. Bardzo irytujące są pół, albo maksymalnie stronicowe wstawki o bohaterach, którzy pojawiają się wyłącznie dla tej jednej, jedynej odsłony. To dobrze, że cykl ma wielu bohaterów, ale znaczących postaci jest już na tyle, że można pokazać różne wydarzenia z każdego krańca świata i z rozmaitych perspektyw bez, bezsensownego moim zdaniem, tworzenia postaci, których udział w historii zakończy się dwa zdania dalej. Jestem mocno zawiedziona tym tomem i poważnie się zastanowię, czy kupować następny.

Zamiast być coraz ciekawiej, jest coraz nudniej. Bardzo irytujące są pół, albo maksymalnie stronicowe wstawki o bohaterach, którzy pojawiają się wyłącznie dla tej jednej, jedynej odsłony. To dobrze, że cykl ma wielu bohaterów, ale znaczących postaci jest już na tyle, że można pokazać różne wydarzenia z każdego krańca świata i z rozmaitych perspektyw bez, bezsensownego moim...

łoooo matko.... mógłbym rzec... Weber staje się nudny i jednostajny. tworzenie kolejnych tomów "schronienia", idących w ten sam klimat staje się porażką. sięgając wstecz łatwo zauważyć, że kolejne części tak naprawdę są takie same. jednak o ile te wczesne mają "to coś", to kolejne zaczynają nudzić. a ta... nie ukrywam, iż z trudem dobrnąłem do końca i nie wiem czy zmuszę się do kolejne, jeśli zostanie wydana. "schronienie" to cykl, który stał się zbyt długi. nie byłoby to grzechem, gdyby kolejne tomy oferowały coś ... minimalnie nowego.. to jeden z moich ulubionych autorów s.f. ale tym razem chyba przegiął... no, jedno na plus, przynajmniej wiadomo że jest miłośnikiem dobrej whiskey : )

łoooo matko.... mógłbym rzec... Weber staje się nudny i jednostajny. tworzenie kolejnych tomów "schronienia", idących w ten sam klimat staje się porażką. sięgając wstecz łatwo zauważyć, że kolejne części tak naprawdę są takie same. jednak o ile te wczesne mają "to coś", to kolejne zaczynają nudzić. a ta... nie ukrywam, iż z trudem dobrnąłem do końca i nie wiem czy zmuszę...

Trzyma poziom poprzednich części, fani nie będą absolutnie zawiedzeni.

Trzyma poziom poprzednich części, fani nie będą absolutnie zawiedzeni.