Ta powieść o współczesnym Izraelu bardzo różni się od tych, które dotychczas czytałam. Holocaust dla Sary i jej rówieśników nie jest tym wydarzeniem, bez którego myśleć i mówić o Izraelu nie można. Jeśli w ich przemyśleniach i rozmowach pojawiają się takie pojęcia jak zbrodnia, bezsilność, rozpacz to odnoszą się one do stosunków izraelsko-arabskich i rozczarowania polityką elit rządzących. Nie można natomiast mówić i myśleć o Izraelu nie odnosząc się do żydowskich tradycji religijnych, choć w swoisty sposób przefiltrowanych przez młodych, dalekich od ortodoksji Izraelczyków. Mimo że, o czym kilka razy wspomina Sarah, twórcy państwa Izrael ludźmi religijnymi nie byli.

Książka napisana jest z pasją i zaangażowaniem, w dużym stopniu wynikających z odczuć i ewolucji poglądów autorki, dziennikarki, malarki, autorki tekstów piosenek, urodzonej w Kalifornii, od 1999 roku mieszkającej w Izraelu, a obecnie także w Berlinie. Chwilami razi melodramatyzmem i przede wszystkim sztucznymi, napuszonymi dialogami. Ich język niewiele różni się od skądinąd ciekawych, choć czasami naiwnych refleksji młodych bohaterów na temat życia, religii, miłości czy muzyki. Jej główna wartość to bardzo autentyczny obraz wydarzeń, znanych na ogół tylko z powierzchownych relacji medialnych.

Ta powieść o współczesnym Izraelu bardzo różni się od tych, które dotychczas czytałam. Holocaust dla Sary i jej rówieśników nie jest tym wydarzeniem, bez którego myśleć i mówić o Izraelu nie można. Jeśli w ich przemyśleniach i rozmowach pojawiają się takie pojęcia jak zbrodnia, bezsilność, rozpacz to odnoszą się one do stosunków izraelsko-arabskich i rozczarowania polityką...