Dwie książki Jørn Lier Horsta, które miałem przyjemność czytać wypadły bardzo dobrze. Dokładne ukazanie pracy policji, nakreślone tło obyczajowe i zagadka kryminalna to walory Szumowin oraz Jaskiniowca. Dlatego zabrałem się za kolejną część przygód Williama Wistinga z nadzieją dostania również ciekawej historii kryminalnej. Gdy mrok zapada to podróż do czasów młodości bohatera i próba przedstawienia pierwszego zadania jakie się podjął.
William Wisting zazwyczaj patroluje ulice w poszukiwaniu przestępców, ale marzy mu się kariera śledczego. Za sprawa znajomego chcącego nabyć stary samochód ukryty w stodole wpada na trop zagadki z przeszłości. Postanawia poprowadzić własne śledztwo w tej sprawie i spróbować odkryć prawdę.
Tak pokrótce nie zdradzając za wiele można przybliżyć początek. Akcję osadzono w czasach zbliżających się świąt, gdzie pełno śniegu i świątecznego klimatu współgra z tajemnica skrywaną w przeszłości. Podobało mi się tło obyczajowe nakreślone przez autora przedstawiające młodość bohatera, opiekę nad małymi dziećmi i relacje z żoną. Z dokładnością i szczegółowością nie pomijając niczego, ale w taki sposób, że wypadło to wszystko ciekawie. Jednak najważniejszym punktem jest zagadka dotycząca ukrytego samochodu w stodole, próba uzyskania pomimo upłynięcia szmatu czasu informacji o jego losach. Co kryje się w przeszłości i jakie zagadki zostały pogrzebane, aby nie ujrzały światło dzienne. W tym momencie pracę bohatera jako detektywa autor skrupulatnie i szczegółowo przedstawia, ale robi to w intrygujący sposób. Zbieranie informacji, przesłuchania i badania prowadzą do odkrycia kolejnych elementów łamigłówki i przybliżeniu rozwiązania zagadki. Nacisk położony w poprzednich wymienionych tomach przygód Williama Wistinga na szczegółowe ukazanie pracy policji sprawdza się również tym razem. Dlatego, że sam czytający ma możliwość uczestniczenia w odkrywaniu poszczególnych części łamigłówki. Właśnie takie podejście autora spodobało mi się w poprzednich i obecnym tomie przygód bohatera.
William Wisting to świeży policjant pracujący i biorący nadgodzinny ze względu na żonę i dzieci, aby pieniądze przeznaczyć na potrzebne rzeczy. Opiekujący się dwójką dzieciaków, ale prawdziwą pasją jaka ujawniła się w późniejszych latach jest chęć rozwiązywania i poznania odpowiedzi dotyczących zagadek kryminalnych. Wszystko go ciekawi, próbuje zdobyć jak najwięcej informacji i poszukuje śladów. Jego postać została wykreowana dobrze pod względem psychologicznym i zachowanie nie irytuje. Sprawia wrażenie sympatyczne, chociaż w tym przypadku widać w nim nadzieje na świetnego śledczego w późniejszym czasie.
Pozostałe postacie również nieżle nakreślono, ale szaleństwa żadnego nie ma. Zazwyczaj mają do odegrania jakąś rolę w całej historii. Brakowało mi w nich nadania większego rysu psychologicznego i głębi, aby były bardzie ciekawsze. Może nie są papierowe, ale też nie robią dużego wrażenia jak się spodziewałem. Relacje pomiędzy bohaterami wypadają dobrze. Jesli chodzi o same dialogi wypadają poprawnie i nie przeszkadzają.
Książka z przebijającym się świątecznym klimatem, którego mogło by być więcej niż jest obecny. W tym przypadku akcję poprowadzono dość wartko i same wydarzenia toczą się w szybkim tempie. Sama zagadka nie powiem ma lepsze momenty i gorsze. Jednak brakuje w tym wszystkim wzbudzenia jakiś emocji podczas czytania. Nieraz wkrada się przewidywalność w wydarzeniach jakbyśmy byli prowadzeni za ręke od jednego zdarzenia do drugiego i można się domyślić kolejnego posunięcia jakie wykona bohater. Mylenie tropów tylko częściowo się sprawdza, a szkoda. Zabrakło mi w takich momentach czegoś zaskakującego lub większego twistu w fabule. Finał rozwiązujący zagadkę samochodu i tajemnicy z przeszłości wypada dobrze. Takie rozwiązanie może nie powala na kolana, ale spodobało mi się i pasuje do zakończenia historii.
Książka o młodzieńczych czasach bohatera, który co dopiero zaczął pracę policjanta miała spory potencjał i został częściowo tylko wykorzystany. Może oczekiwania miałem większe niż sądziłem po poprzednich tomach, ale dla mnie Gdy mrok zapada wypada tylko dobrze bez fajerwerków na jakie się nastawiałem. Pomimo mankamentów książka może się podobać. Napisana została przystępnym, oszczędnym i prostym językiem. Opisy jakie się pojawiają nie nudziły i nie było przestojów akcji. Widać tutaj możliwość rozwinięcia Gdy mrok zapada w bardziej intrygującą powieść, bo czasami miałem wrażenie jakbym czytał opowiadanie lub pierwszą wersje książki. Jednak za sprawą pisarstwa autora otrzymałem przyjemną lekturę. Jestem zadowolony po części z przeczytania i nie żałuje czasu poświęconego na nią, bo dostarczyła trochę rozrywki i mogłem przyjrzeć sie początkom kariery śledczego Williama Wistinga za czasów pierwszych stawianych kroków w wybranym zawodzie. Dostałem kryminał w starym dobrym stylu, gdzie rozwiązanie zagadki i praca policji jest najważniejsze, a tło obyczajowe dobrze nakreślone. Na pewno nie jest to ostatnia moja książka Jorn Lier Horsta, którą przeczytałem i sięgnę po inne kiedyś.

Książkę polecam miłośnikom kryminału.

Dwie książki Jørn Lier Horsta, które miałem przyjemność czytać wypadły bardzo dobrze. Dokładne ukazanie pracy policji, nakreślone tło obyczajowe i zagadka kryminalna to walory Szumowin oraz Jaskiniowca. Dlatego zabrałem się za kolejną część przygód Williama Wistinga z nadzieją dostania również ciekawej historii kryminalnej. Gdy mrok zapada to podróż do czasów młodości...