"Miasteczko Middlemarch" czytałam sobie niespiesznie przez ostatnie dwa tygodnie. I tak się w nim zadomowiłam, że żal było mi żegnać się z jego mieszkańcami.

Ta dwutomowa, napisana z rozmachem powieść George Eliot to zbiorowy portret angielskiego społeczeństwa pierwszej połowy XIX wieku. Poznajemy tu bohaterów z różnych środowisk i różnych prominencji. Mimo iż na plan pierwszy wysuwają się dwie postacie, kobieca i męska, każdy inny portret także jest wyrazisty i interesujący.
Mamy tu szlachetne charaktery i ludzi godnych potępienia, są plotkary, pruderyjne damulki, intrygantki, ale i kobiety idealne, mogące uchodzić za wzorzec pod każdym względem; są mężowie godni zaufania, są i lekkoduchy oraz zakłamani, zadufani w sobie panowie.

Ten barwny świat autorka pokazuje w sposób nieco ironiczny, nie odmawiając sobie i poczucia humoru, i złośliwości, i zadumy. Pod tym względem proza pani Eliot przypomina powieści Jane Austen, jest jednak bardziej dojrzała.
Na pewno jest również ponadczasowa - wszak charaktery przedstawione w "Miasteczku..." jako żywo przypominają wielu ludzi, z którymi mamy do czynienia na co dzień.
Nawet niektóre fragmenty można zestawić z cytatami znanymi nam z ostatnich dekad (np. "Muzyka, że tak powiem, to nie to samo, co idee. Trzymam się starych, dobrych piosenek" jako żywo przypomina mi znaną kwestię z kultowego "Rejsu": "Proszę pana, ja jestem umysł ścisły. Mnie się podobają melodie, które już raz słyszałem"). A takich przykładów jest znacznie więcej.

Akcja na pewno nie płynie w "Miasteczku..." z zawrotną prędkością. Raczej przypomina ściekającą powoli kroplę miodu. Za to jaką! I klimatem, i dialogami, i wydarzeniami, i językiem można się delektować bez końca.
Ta powolność nie ma jednak nic wspólnego z nudą czy opieszałością. Atmosfera urzeka, sprawiając, że chciałoby się przeczytać kolejne tysiąc stron o losach mieszkańców tytułowego Middlemarch.

W obu tomach akcja jest w pewnym momencie bardzo ożywiona niesamowitymi wydarzeniami. W pierwszej części to wyczekiwanie na spadek po miejscowym krezusie - scena odczytywania testamentu to literacki majstersztyk! W drugim tomie na jaw wychodzi skrzętnie skrywana przez bankiera tajemnica z odległej przeszłości, co wprowadza elementy sensacji i wiele zmienia w życiu niektórych bohaterów.

"Miasteczko..." można odczytywać jako powieść obyczajową, jako piękny romans, jako utwór o ambicjach satyrycznych i psychologicznych... Jest tu wszystkiego po trosze, więc warto zamieszkać w Middlemarch na jakiś czas.
Polecam przede wszystkim miłośnikom angielskiej klasyki.

"Miasteczko Middlemarch" czytałam sobie niespiesznie przez ostatnie dwa tygodnie. I tak się w nim zadomowiłam, że żal było mi żegnać się z jego mieszkańcami.

Ta dwutomowa, napisana z rozmachem powieść George Eliot to zbiorowy portret angielskiego społeczeństwa pierwszej połowy XIX wieku. Poznajemy tu bohaterów z różnych środowisk i różnych prominencji. Mimo iż na plan...