Zapisanie się do biblioteki w Krokowej uczyniło mnie trochę tubylcem w miejscu, które od lat znam tylko w oprawie lata. Z domu przywiozłam nad jezioro z dziesięć książek non fiction o Indiach, więc tu w bibliotece wybierałam do czytania na przegryzkę niezobowiązujące maleństwa z nadzieją na lekkość stylu. Tuż przed zamknięciem biblioteki zostało mi zaledwie kilka minut na wybór. Wyszłam m.in. z książką "W tańcu" wybraną z racji tego, że Joanna Harris jest autorką "Czekolady", która stała się podstawą filmu głoszącego pochwalę smaku. Nie tak przejmująco, jak "Uczta Babette", ale jednak.

Książka rozczarowuje.

Zgadzam się z autorką w jej hymnie ku czci opowiadania. Przepadam za opowiadaniami Czechowa, Tołstoja, Flauberta, Tagore i innych. Jednak opowiadania J.H. pozostają w moim odczuciu powierzchowne. Nie dotykają mego serca. Nawet jeśli zaskakują pomysłem np gdy autor nagle pojawia się w świecie swoich porzuconych utworów, oblegany przez swych opuszczonych bohaterów domagających się dokończenia ich historii. Nie tylko oni zalewają autora swoim żalem. Ściga go też gorycz wykreślonych z tekstu przymiotników i przysłówków.
Spodobał mi się pomysł, ale nie forma, w jakiej go przedstawiono.

Przerywam czytanie z nadzieją, że nie obudzę się pewnego dnia w koszmarze rozżalonych książek, którym nie dałam szansy doczytując je do końca.

Zapisanie się do biblioteki w Krokowej uczyniło mnie trochę tubylcem w miejscu, które od lat znam tylko w oprawie lata. Z domu przywiozłam nad jezioro z dziesięć książek non fiction o Indiach, więc tu w bibliotece wybierałam do czytania na przegryzkę niezobowiązujące maleństwa z nadzieją na lekkość stylu. Tuż przed zamknięciem biblioteki zostało mi zaledwie kilka minut na...

Nie zachwyca, nawet nie zadowala. Rozczarowuje.
Mimo tej porażki dam szansę pisarce, ale sięgnę już po dłuższą formę.

Nie zachwyca, nawet nie zadowala. Rozczarowuje.
Mimo tej porażki dam szansę pisarce, ale sięgnę już po dłuższą formę.

Pamiętam, że z racji tego, że mieszkała na stałe w toalecie, czytałam ją kilka razy. Niektóre opowiadania były porywające, inne niespecjalnie, ale całość mi się podoba

Pamiętam, że z racji tego, że mieszkała na stałe w toalecie, czytałam ją kilka razy. Niektóre opowiadania były porywające, inne niespecjalnie, ale całość mi się podoba

Kilka lat temu dosłownie połknęłam ten mały tomik opowiadań. Miesza się w nich baśń, groteska, groza i zwykła proza życia. Zwłaszcza groteska sprawiła na mnie największe wrażenie. W cudowny, prześmiewczy i przerażający zarazem sposób Harris opisuje, do czego może doprowadzić kult piękna, upatrywanie w każdym dorosłym pedofila lub bezwarunkowe poddanie się dyktatom mody. Na wstępie każdego opowiadania autorka krótko mówi, w jaki sposób każde z nich powstało, jaki wydarzenie skłoniło ją do jego napisania. Szybko się czyta, tym bardziej, że są one bardzo krótkie (góra kilkanaście stron, jeśli dobrze pamiętam). Naprawdę polecam :-)

Kilka lat temu dosłownie połknęłam ten mały tomik opowiadań. Miesza się w nich baśń, groteska, groza i zwykła proza życia. Zwłaszcza groteska sprawiła na mnie największe wrażenie. W cudowny, prześmiewczy i przerażający zarazem sposób Harris opisuje, do czego może doprowadzić kult piękna, upatrywanie w każdym dorosłym pedofila lub bezwarunkowe poddanie się dyktatom mody. Na...

Pierwsza książka Harris,którą się zawiodłam. Do tej pory przeczytałam dosyć dużo jej książek i wszystkie były genialne,ale opowiadania zdecydowanie nie są mocną stroną tej pisarki. Czytając te opowiadania,cały czas miałam wrażenie,jakby brakowało jej czasu,na rozwinięcie akcji,bo musi już kończyć,bo opowiadanie nie może być zbyt długie. Niektórych opowiadań nawet nie doczytałam,bo były tak beznadziejne,ale parę z nich były dobre,a dwa opowiadania inspirowane św Oswaldem(Dżentelmeni i Gracze,były naprawdę dobre,a wręcz wspaniałe.
ale jednak jestem zawodzona,po tak genialnych książkach.

Pierwsza książka Harris,którą się zawiodłam. Do tej pory przeczytałam dosyć dużo jej książek i wszystkie były genialne,ale opowiadania zdecydowanie nie są mocną stroną tej pisarki. Czytając te opowiadania,cały czas miałam wrażenie,jakby brakowało jej czasu,na rozwinięcie akcji,bo musi już kończyć,bo opowiadanie nie może być zbyt długie. Niektórych opowiadań nawet nie...

Opowiadania nie należą do mojej ulubionej formy literackiej, nie pozwalają wczytać się i zatracić w treści i klimacie, dlatego też, jeśli już zdecyduję się cos przeczytać, a najczęściej dzieje się to przypadkiem, oceniam je gdzieś w skali średniej. Podobnie rzecz ma się z powyższym zbiorkiem. Nie przeczę, czytało się bardzo przyjemnie, nawet wybrałabym parę perełek, było też kilka słabiutkich, jak to zazwyczaj bywa ze zbiorkami. Opowiadania większości o normalnym życiu, bohaterach jakich można spotkać na sąsiedniej ulicy zapisałam na plus, inne, udziwnione, zupełnie do mnie nie przemawiały.

Opowiadania nie należą do mojej ulubionej formy literackiej, nie pozwalają wczytać się i zatracić w treści i klimacie, dlatego też, jeśli już zdecyduję się cos przeczytać, a najczęściej dzieje się to przypadkiem, oceniam je gdzieś w skali średniej. Podobnie rzecz ma się z powyższym zbiorkiem. Nie przeczę, czytało się bardzo przyjemnie, nawet wybrałabym parę perełek, było...

Niestety, to nie to. O ile książki są magiczne, o tyle w opowiadaniach nie znalazłam ulubionej formy. Niby autorka siliła się na opis, genezę każdego opowiadania, ale to w niczym nie pomagało. Z całej książki może tylko z trzy ujęły mnie za serce.

Niestety, to nie to. O ile książki są magiczne, o tyle w opowiadaniach nie znalazłam ulubionej formy. Niby autorka siliła się na opis, genezę każdego opowiadania, ale to w niczym nie pomagało. Z całej książki może tylko z trzy ujęły mnie za serce.

Myślałam, że skoro opowiadania, to ani się obejrzę jak będzie przeczytana (tym bardziej, że to skromne 200 stron)
Niestety - kolejna, którą odpuszczam.
Szkoda.

Myślałam, że skoro opowiadania, to ani się obejrzę jak będzie przeczytana (tym bardziej, że to skromne 200 stron)
Niestety - kolejna, którą odpuszczam.
Szkoda.

Przeczytawszy wiele na prawdę dobrych powieści pani Harris,sięgnęłam po tę książkę licząc na kolejną duchową ucztę.Niestety,okazało się,że autorce lepiej wychodzą dłuższe,bardziej rozbudowane formy niż króciutkie opowiadanka.Chociaż pomysły na nie były interesujące,wykonanie kulało.Nie przekonały mnie one,nie wciągnęły,brakowało im głębi charakterystycznej dla powieści.

Przeczytawszy wiele na prawdę dobrych powieści pani Harris,sięgnęłam po tę książkę licząc na kolejną duchową ucztę.Niestety,okazało się,że autorce lepiej wychodzą dłuższe,bardziej rozbudowane formy niż króciutkie opowiadanka.Chociaż pomysły na nie były interesujące,wykonanie kulało.Nie przekonały mnie one,nie wciągnęły,brakowało im głębi charakterystycznej dla powieści.