Roberta McLiama Wilsona znałam już z wcześniej przeczytanej "Ulicy marzycieli".
Mimo że czytałam ją kilka lat temu, to autora zapamiętałam. Nawet pamiętam, że określono go jako świetnego opowiadacza.
Ta książka jest inna niż "Ulica marzycieli", ale styl autora pozostał niezmienny.
Zawartość książki to cztery dni z życia bezdomnego Ripleya Bogle'a, 22-letniego włóczęgi, Irlandczyka zagubionego w zaułkach Londynu, ponadprzeciętnie inteligentnego, byłego studenta Oxfordu, pochodzącego z biednej irlandzkiej rodziny bez żadnych ambicji ani perspektyw.
Jednak opis jego teraźniejszej wegetacji to tylko tło dla wspomnień wielu tragicznych przeżyć z okresu dzieciństwa i dorastania.
Autor stworzył bohatera, który równocześnie przyciąga i odstręcza, prowadzi nas przez swoją opowieść, wciągając w nią, każąc nam współczuć, by w końcu przyznać się do swoich przemilczeń i kłamstw. Prawdziwy łgarz. To jeden z ciekawszych ostatnio poznanych przeze mnie bohaterów.
Język pisarza nie do podrobienia. Co kilka stron perełki, nad którymi przystawałam z zachwytem. Styl to wielki tygiel. Pisarz pokazał tu swoje możliwości. Naturalistyczne opisy sąsiadują z liryczno-filozoficznymi rozważaniami bohatera nad swoim życiem i splotem wypadków, które doprowadziły go do tego miejsca, w którym się obecnie znajduje.
Książka nie jest łatwa ani przyjemna, ale dała mi wiele przyjemności z podziwiania tego, w jaki sposób można zestawiać słowa, by powstały piękne i mądre zdania.

Roberta McLiama Wilsona znałam już z wcześniej przeczytanej "Ulicy marzycieli".
Mimo że czytałam ją kilka lat temu, to autora zapamiętałam. Nawet pamiętam, że określono go jako świetnego opowiadacza.
Ta książka jest inna niż "Ulica marzycieli", ale styl autora pozostał niezmienny.
Zawartość książki to cztery dni z życia bezdomnego Ripleya Bogle'a, 22-letniego włóczęgi,...