Każdy z nas pragnie uciec od rzeczywistości. Każdy ma takie chwile w których chce odpłynąć do jakieś magicznej krainy. Zamiast toczyć bój z dokumentami przeżyć przygodę. Ukryć się w miejscu w którym czarne jest czarne zaś białe jest białe. Tą potrzebę pierwotnie zaspakajały głównie książki, potem filmy a obecnie gry. Każda kolejna forma z większą łatwością pozwała zapomnieć o rzeczywistości.
W świecie Gamedeca ludzkość poszła jeszcze dalej, postanowiła stworzyć sobie nowe światy.
Przy pomocy specjalnych hełmów człowiek jest w stanie przenieść się do gier które dorównują realizmowi rzeczywistości do tego stopnia że niektórzy dla nich porzucają świat.
Niestety tam gdzie są ludzie tam zawsze będą problemy: błędy programów, ataki hackerskie, wirusy. Wszystko to sprawia że niekiedy światy wirtualne stają się niebezpieczne.
Na szczęście tam gdzie jest problem zawsze znajdzie się ktoś kto za odpowiednią opłatą chętnie go rozwiąże. Tym kimś są tytułowi Gamedecy ( skrót od Game detective)
Akcja zbioru opowiadani rozgrywa się w Warsaw City. Jej głównym bohaterem jest gamadec o niezwykle polskim nazwisku Torkil Aymor.
W skład zbioru wchodzi 12 epizodycznych opowiadań kręcących wokół zleceń głównego bohatera. Historie są nie schematyczne oraz czasami zahaczają o wątki psychologiczne. Dzięki bogatemu uniwersum każda historia jest zupełnie inna : mamy np. nawiązujący do horrorów Mrok.
W szczególność spodobało mi się opowiadania Finta oraz 3 listopada
Przyczepiłbym się jednak do ułożenia opowiadani gdyż uważam że w pierwszych historiach bohater powinien wykazać się aby zachęcić do siebie oraz do książki. Niestety w Małpiej Pułapce problem rozwiązuje się praktycznie sam. Następne opowiadanie również jest dość krótkie. Według mnie te historie powinny znaleźć się w środku jako odskocznia od większych historii.
Największym plusem książki jest świat. Jest wiarygodny oraz dobrze przemyślany. Pojawia się tutaj multum ciekawych gadżetów, organizacji. Mamy wojny pomiędzy korporacjami, konflikty rzeczywistości z fikcją. Najlepsze jest jednak to czuć że ten świat cały czas ewoluuje. Pojawiają się nowe wynalazki które stają się podłożem do kolejnych odkryć oraz przemian społecznych. Wszystko to sprawia że świat gamedeca żyje i aż się prosi o jakąś adaptacje w postaci gry lub filmu.
Jak mówiłem wcześniej głównym bohaterem jest Torkil i z jego perspektywy obserwujemy wydarzenia.
Aymor jest kobieciarzem dla którego gry nie są tylko pracą ale i pasją. Prócz niego spotkamy podstarzałego ( ale młodego duchem ) informatyka Harrego, championa wirtualnych rozgrywek i zoeneta Petera oraz Pauline Eim – gamedekinie. Postacie są wyraziste i budzą sympatię.
Gamedec jest tytułem który powinien spodobać się każdemu fanowi cyberpunku i nie tylko. Jest potężne Miasto, fascynujące Maszyny oraz nieświadoma Masa.
https://wolfangblog.wordpress.com/2015/09/25/gamedec-granica-rzeczywistosci-recenzja/

Każdy z nas pragnie uciec od rzeczywistości. Każdy ma takie chwile w których chce odpłynąć do jakieś magicznej krainy. Zamiast toczyć bój z dokumentami przeżyć przygodę. Ukryć się w miejscu w którym czarne jest czarne zaś białe jest białe. Tą potrzebę pierwotnie zaspakajały głównie książki, potem filmy a obecnie gry. Każda kolejna forma z większą łatwością pozwała zapomnieć...