Od początku "nie czułam" treści, mimo iż po samym opisie nastawiłam się na coś dobrego. A może "Duchy.." są na miarę Browna i jemu podobnych, tylko ja nie doceniam rosyjskiej literatury, tak tej popularnej, jak i wielkiej. Zazwyczaj coś u naszych wschodnich pisarzy mi zgrzyta. Tutaj chyba najbardziej przyjęta konwencja w przedstawianiu kolejny raz podobnej historii. Autorka zamiast wysilić się i stworzyć nietuzinkową zagadkę opartą o wspomnianą historię miasta, tak by podążać własną ścieżką, powiela utarte mechanizmy dość dobrze spisujące się w tego typu powieściach, ale ile można i do tego w tak miernie wykorzystanym stopniu?
Dla mnie już sam przebieg pracy "badawczej" nad sprawami stażystki Maszy jest mało wciągający. Choć akcja wydarzeń toczy się sprawnie, brakuje mi soczystości opisu, wkradania się w odczucia postaci i aury tajemniczości podczas odkrywania kolejnych detali sprawy.
Mamy pokazaną Moskwę tę dzisiejszą i z czasów średniowiecza, są więc dawne teksty, na których opiera się morderca by krążąc po dzisiejszych ulicach miasta i karać tych, którzy w imię pozyskanego klucza są uznawani za winnych. Ilez to takich świętych dzierżących miecz lub krzyż i każących grzeszników spotkaliśmy w thrillerach i w o ile ciekawszym ujęciu. Tak samo, jak wprowadzenie koncepcji niebiańskiego Jeruzalem jest dobre, tyle że dla wymagającego czytelnika moze okazać się płaską formą już wykorzystywanych przez innych np kodów, archetypów i tym podobnych rzeczy. Wokół takich drobiazgów można wykreować większą część powieści i omotać czytelnika na tyle, by się zastanawiał czy tak mogło być naprawdę, czy to tylko iluzja umiejętnie wprowadzona przez bogatą narrację.

Od tego rodzaju książek wymagam przede wszystkim ogromnego zaciekawienia, by razem z bohaterami dochodzić do punktu kulminacyjnego, by w emocjach śledzić postępy sprawy kryminalnej i przy okazji zatapiać się w wykreowanej, choćby zupełnie nie mającej miejsca, zagadkowej przeszłości. Owszem Daria Desombre ubiera swoją bohaterkę w wyjątkowe cechy (typowe), dzięki którym ta wytrwale poszukuje motywów, jakie pchają sprawcę do działań. Nie ma w tym nic zadziwiającego. Jednak o ileż książka mogłaby być fascynująca, gdyby wątek starych religijny tekstów był tu wzmocniony poprzez podjęcie nietypowych działań ze strony policji czy przypadkowych uczestników zdarzeń. Cokolwiek! Nie chce przysypiać na takich historiach, tym bardziej, że ta miała zaledwie 300stron i kilkakrotnie musiałam rezygnować z ciągu dalszego w obawie, że nie dam rady i pokona mnie kolejna strona.
Teoretycznie może być, a w praktyce przy kolejnej takiej historii dam sobie spokój po pierwszych rozdziałach.

Od początku "nie czułam" treści, mimo iż po samym opisie nastawiłam się na coś dobrego. A może "Duchy.." są na miarę Browna i jemu podobnych, tylko ja nie doceniam rosyjskiej literatury, tak tej popularnej, jak i wielkiej. Zazwyczaj coś u naszych wschodnich pisarzy mi zgrzyta. Tutaj chyba najbardziej przyjęta konwencja w przedstawianiu kolejny raz podobnej historii. Autorka...