Po pierwsze jestem w ogromnym szoku jak przyjemnie mi się to czytało. Całe życie miałam przeświadczenie, że mój angielski nie jest na jakimś super wysokim poziomie. Maturę rozszerzoną zdałam dość przeciętnie, a o lektoracie na studiach to wolę nawet nie wspominać, bo było to bardzo traumatyczne przeżycie. Dobiło mnie też czytanie "Wielkiego Gatsby'ego" po angielsku (w wydaniu ze słownikiem!), bo tam naprawdę się męczyłam podczas lektury. A w przypadku tej książki nie miałam większych problemów ze zrozumieniem co się dzieje. Sprawdziłam kilkanaście słówek, głównie dotyczących tematów około medycznych (typu wnętrzności, marskość wątroby, trąd..)- tu jestem usprawiedliwiona, bo miałam do czynienia z angielskim ekonomicznym i prawniczym, a nie medycznym, więc mogłam tych wyrażeń nie znać.

Po drugie bardzo polubiłam bohaterów. Zwłaszcza Thomasa. Chociaż Audrey Rose też dawała radę, a zwykle przy narracji pierwszoosobowej z punktu widzenia dziewczyny mam ochotę zrzucić ją z klifu. Albo wypruć jej flaki, skoro tutaj jest mowa o Kubie Rozpruwaczu. Uważam, że mają oni bardzo sensowne motywacje swoich działań (nawet główny antagonista tej historii!), nie mają dwóch cech na krzyż...po prostu da się ich polubić.

Po trzecie klimat tej książki był niesamowity. Czuło się ten mrok, tę mgłę, krew, flaki, wnętrzności, strach... autorka bardzo dobrze opisywała Londyn i jego mieszkańców. Nie zapomniano o tym, że kobiety w dawnych czasach miały zachowywać się czy mówić w określony sposób, a także nie powinny aż tak angażować się w sprawy związane z edukacją, medycyną, nie mówiąc już o wykonywaniu sekcji zwłok.

Oczywiście książka ma też wady. Jest troszeczkę naiwna i w ostatnim rozdziale trochę traci na swoim mroczno-krwawym klimacie. Mimo to zapewne zaopatrzę się w dalsze tomy tej historii i liczę na to, że zostanie ona wydana po polsku.

Po pierwsze jestem w ogromnym szoku jak przyjemnie mi się to czytało. Całe życie miałam przeświadczenie, że mój angielski nie jest na jakimś super wysokim poziomie. Maturę rozszerzoną zdałam dość przeciętnie, a o lektoracie na studiach to wolę nawet nie wspominać, bo było to bardzo traumatyczne przeżycie. Dobiło mnie też czytanie "Wielkiego Gatsby'ego" po angielsku (w...