Bajka dla dorosłych. Trochę banalna, bardzo nierzeczywista, z odrealnionymi postaciami. Próżno szukać tu prawdy egzystencjalnej.
Przy całej jednak swojej banalności książka jest tak zgrabnie napisana, że czyta się ją niezwykle łatwo, szybko, w 3 godziny.
Po książkę sięgnęłam tylko i wyłącznie dlatego, że w tytule miała "baletnica" oraz "rosyjska". A że to co baletowe i rosyjskie bardzo mnie pociąga, to chciałam przeczytać to czytadełko, żeby zobaczyć jaki obraz baletowej Rosji się z niej wynurzy. Obraz baletu, jaki tu widać jest spłaszczony, ale nie denerwuje. Oczywiście pisząc książkę autorka mogłaby się wysilić na kilka słów o opisie ćwiczeń, figur, mogłaby też bardziej wejść w pracę dziewczyny, w wieczny ból fizyczny, mniejsze kontuzje, które towarzysza tancerzowi ciągle. Jednak z drugiej strony, skoro książka jest bajeczką dla dorosłych, to w sumie, nie wiem czy można stawiać jej taki zarzut. Jakieś podstawy w sumie mamy, książka coś zdradza, może więcej szczegółów by jej zaszkodziło. Prawdziwy jest obraz tancerza odciętego od świata. Tak jest do dziś i w czasie szkoły baletowej, kiedy poza normalną podstawą programową jest ileś godzin na mordercze ćwiczenia, które wykluczają czas wolny. Tak jest też w balecie, chociażby z uwagi na czas pracy od rana do 22:00, kiedy kończy się spektakl, z kilkoma godzinami przerwy po południu, kiedy najczęściej tancerze śpią, bo zazwyczaj już po południu są zmęczeni fizycznie, a wieczorem muszą się zregenerować przed spektaklem albo wieczorną próbą. Dlatego wiele najlepszych dziewczyn i dziś żyje samotnie, albo łączy się z tancerzami bezdzietnie. (Słabsze dziewczyny, widząc że gwiazdami nie będą są w stanie ułożyć sobie życie rodzinne, ale gwiazdy w zdecydowanej większości dzieci nie mają). Jest to zawód pełen poświęceń i wysiłku i trochę tego autorka oddaje, co oceniam pozytywnie, bo choć bajka to wielu czytelnikom przekazuje coś z tego tajemniczego świata.
NATOMIAST JEDNA RZECZ DOPROWADZAŁA MNIE DO FURII I OBŁĘDU! - Muszę w wolnej chwili dotrzeć do oryginalnego, angielskiego tekstu i sprawdzić, czy to wina autorki czy tłumacza, ale to jakaś paranoja, że w książce wiele razy pojawia się motyw butów, w których tancerka tańczyła swoje ostatnie Jezioro i nazywane są one baletkami! Toż to jakaś paranoja. Jak się pisze, albo tłumaczy książkę o tancerce baletowej i opowieść jak klamra splatają te buciory, to można zadać sobie trud, żeby sprawdzić jak się one nazywają, a nie bredzić od rzeczy głupoty! To tak jakby pisać książkę o Titanicu, nazywając go wielokrotnie w książce łódką.

Bajka dla dorosłych. Trochę banalna, bardzo nierzeczywista, z odrealnionymi postaciami. Próżno szukać tu prawdy egzystencjalnej.
Przy całej jednak swojej banalności książka jest tak zgrabnie napisana, że czyta się ją niezwykle łatwo, szybko, w 3 godziny.
Po książkę sięgnęłam tylko i wyłącznie dlatego, że w tytule miała "baletnica" oraz "rosyjska". A że to co baletowe i...