Blurb na okładce książki "Ewolucja według Calpurnii Tate" Jacqueline Kelly zaczyna się tak:
Rok 1899, upalne lato na farmie w Teksasie. Jedenastoletnia Calpurnia zastanawia się,
dlaczego żółte koniki polne są większe od zielonych.*

Sto stron dalej Calpurnia pisze:
(...) okazało się, że po tamtym skwarnym dniu, kiedy unosząc się na wodzie, doznałam
niespodziewanego olśnienia w sprawie koników polnych i - jeśli mam być szczera - całej reszty świata,
mam masę roboty. Na brzeg rzeki gramoliłam się już jako badacz, a moim pierwszym odkryciem
był przedstawiciel własnego, niepojętego gatunku, zamieszkujący pokój na drugim krańcu korytarza.
Pod naszym dachem krył się prawdziwy skarb, a żaden z moich braci dotąd o nim nie wiedział.**

- (...) Harry, ile lat będziemy się jeszcze musieli uczyć grać [na pianinie]? Zaczyna mnie to męczyć, a ciebie?
Dlaczego teraz inni nie mogą się trochę pouczyć? Mam o wiele lepsze rzeczy do roboty.
- Z dziadkiem?
- Uhm.
- Już cię kiedyś pytałem, ale mi nie odpowiedziałaś. O czym właściwie z nim rozmawiasz?
- Ojej, Harry, tyle jest tematów. O wszystkim. O owadach i wężach, o kotach i kojotach, o drzewach,
motylach i kolibrach, o chmurach, pogodzie i wietrze, o niedźwiedziach i wydrach, choć prawie ich tu nie ma.
O statkach wielorybników i...
- W porządku.
- O morzach południowych i o Wielkim Kanionie. O planetach i gwiazdach.
- Dobrze, dobrze.
- O zasadach destylacji. Wiesz, że dziadek próbuje uzyskać alkohol z orzechów pekanowych, prawda?
Niezbyt dobrze mu idzie. Tylko nie mów, że ci powiedziałam, dobrze?
- Jasne.
- O prawach Newtona, o pryzmatach, mikroskopach, o...
- Rozumiem, już mówiłem.
- O sile ciążenia, tarcia, o soczewkach...
- Starczy, naprawdę.
- O łańcuchu pokarmowym, obiegu wody, naturalnym porządku rzeczy. Harry, dokąd idziesz?
Jeszcze o kijankach i ropuchach, jaszczurkach i żabach. Nie idź. Jest jeszcze coś, co się nazywa
mikroby, zarazki, no wiesz. Widziałam je pod mikroskopem, Jeszcze są motyle i gąsienice (...)**


Jak widzicie, "Ewolucja według Calpurnii Tate" traktuje nie tylko o ewolucji.
To cudowna powieść w starym dobrym gawędziarskim stylu, napisana współczesnym językiem.
To opowieść o ludziach. Oraz o fascynacji nauką i światem.

To powieść z opisami przyrody i opisami obyczajów.
Wierzcie mi, lektura to czysta przyjemność :-)

Dzięki tej książce przeżyłam miłe chwile niespiesznego poznawania bohaterki i jej rodziny
i jeszcze milsze chwile głośnego czytania tekstu własnej nastoletniej córce***
Razem słuchałyśmy obszernych fragmentów, razem śmiałyśmy się i razem czekałyśmy na ciąg dalszy.


Calpurnia dorasta w świecie zdominowanym przez mężczyzn. Ma aż sześciu braci. A matka
powoli przygotowuje ją do prowadzenia domu i roli... żony.
A o czym marzy Calpurnia?
Dzięki dziadkowi ma szeroko otwarte oczy i chłonny umysł.
Dzięki dziadkowi mierzy wysoko!

Co będzie dalej?
Muszę kupić kolejny tom!
Koniecznie!


https://bajdocja.blogspot.com/2018/05/o-czym-marzy-calpurnia.html

Blurb na okładce książki "Ewolucja według Calpurnii Tate" Jacqueline Kelly zaczyna się tak:
Rok 1899, upalne lato na farmie w Teksasie. Jedenastoletnia Calpurnia zastanawia się,
dlaczego żółte koniki polne są większe od zielonych.*

Sto stron dalej Calpurnia pisze:
(...) okazało się, że po tamtym skwarnym dniu, kiedy unosząc się na wodzie, doznałam
niespodziewanego...