Jo i Darius mieszkają na przedmieściach Seattle. Są idealną parą, z idealnym życiem, domem i córeczką. Ale to tylko pozory.
Fig jest nieszczęśliwa w swoim związku i w życiu. Straciła dziecko. Śledzi inne matki i wyobraża sobie, że ich dzieci są jej. Pewnego dnia poznaje Jo.
Chce być jak ona, mieć to co ona ma, wyglądać jak ona.
"Zła mama" to opowieść o trójkącie. To wcale nie jest thriller, tylko połączenie romansu i obyczajówki. Do tego okropnie przewidywalne połączenie. Owszem Autorka próbowała przemycić tutaj jakieś wątki z dreszczykiem, i z początku nawet jej się udawało. Zapowiadało się nieźle. Ale później było już dużo gorzej. Zrobiła się z tego opowieść o zdradzającym mężu, o naiwnej i głupiej żonie i tej trzeciej, psychopatce. I nawet zabieg polegający na opowiadaniu historii przez każdego z bohaterów, nie pomógł. Najgorsze było biadolenie Jo i Dariusa. Ich niedojrzałość i głupota.
Nic szczególnego. Czyta się szybko i przyjemnie ale nie dostarcza żadnych większych emocji.

Jo i Darius mieszkają na przedmieściach Seattle. Są idealną parą, z idealnym życiem, domem i córeczką. Ale to tylko pozory.
Fig jest nieszczęśliwa w swoim związku i w życiu. Straciła dziecko. Śledzi inne matki i wyobraża sobie, że ich dzieci są jej. Pewnego dnia poznaje Jo.
Chce być jak ona, mieć to co ona ma, wyglądać jak ona.
"Zła mama" to opowieść o trójkącie. To wcale...