"Dziewczyna o szklanych stopach" jest piękną książką, przekazującą wiele wartości, aczkolwiek nie w sposób zachęcający. Myślę pomysł na tę książkę został trochę zmarnowany, a w każdym razie mógł być przedstawiony inaczej. W sposób ciekawszy i bardziej zachęcający. Jest to naprawdę kawał ciekawej historii, jednak książce tej ewidentnie czegoś brakuje, co nie pozwala do końca się nią zachwycić. Mogę wręcz pokusić się o to, by napisać, że początkowo nudzi i zbytnio nie zachęca do dalszego zapoznania się z jej treścią.

Myślę, że to, co najbardziej zachęciło czytelników do zapoznania się z tą książką, jest informacja, że jedna z postaci zamienia się w szkło. Rzecz dość niespotykana w żadnych książkach, coś zdecydowanie nowego, zapewne dlatego zachęciło to ludzi do przeczytania tej książki. Cały cykl przemiany Idy w szkło jest przedstawiony dosyć osobliwie, jednak moim zdaniem zbyt mało informacji na ten temat zostało zawartych w tej książce. Cieszę się oczywiście, że historia nie skupia się tylko na tym momencie, ale byłoby ciekawiej, gdyby pojawiło się więcej faktów na ten temat - najlepiej retrospekcji, bądź czegoś, co wynika z przeszłości dziewczyny, z jej dzieciństwa. I to właśnie jeden z minusów tej książki.

Niemniej jednak zrodził mi się do niej sentyment głównie przez to, że Midas, bohater tej książki, kochał fotografię. O jego uczuciu do tego zainteresowania czytałam tak, jakby miała przed sobą tekst opisujący siebie samą. Myślę, że dla tak zapalonego miłośnika fotografii jak ja, będzie to ciekawe urozmaicenie tej książki, zwłaszcza, że jest to bardzo ważny fakt dotyczący historii, a najbardziej chyba głównego bohatera.

"Dziewczyna o szklanych stopach" przekazuje nam wiele cennych informacji, a może... hmm... po prostu uczy nas pewnych spraw, o których może niektórzy nie zdawali sobie sprawy. Chociażby to, czym jest strach. Przybiera on różne formy, zazwyczaj wiąże się z tragicznym wydarzeniem z przeszłości i towarzyszy nam później całe życie, jeżeli jego podłoże jest naprawdę silne. Trauma związana z ciężkim momentem z przeszłości jest ogromnym utrudnieniem życia jakiegoś człowieka, który musiał coś takiego przejść. Przykładem takim jest Midas, który w przeszłości doświadczył okropnego uczucia, znalazł się w przerażającej sytuacji, widział coś, co na zawsze pozostało w jego pamięci i przez to jego dalsze życie nie było już takie samo. A wręcz przeciwnie, zdecydowanie się zmieniło, można nawet powiedzieć, że nabrało zimnych barw. Kolejną ważną sprawą jest dla nas motyw rozpaczy, choć tutaj w zasadzie trzeba po prostu przeczytać tę książkę, by dogłębnie zrozumieć, co mam na myśli. Można się jednak domyślić, co przechodzi Ida, gdy powoli zamienia się w szkło i wie, że nie ma dla niej żadnego ratunku. Jest to uczucie nie do opisania, gdy ściga nas coś, przed czym nie jesteśmy w stanie uciec i wiemy, że i tak nas dopadnie. Warto mieć wtedy przy sobie osobę, która pomoże nam przez to przejść i zmierzyć się z przeznaczeniem. Taką osobą jest dla Idy Midas. Mimo początkowych "niedociągnięć" między tą dwójką, wkrótce rodzi się między nimi więź, która jest czymś wspaniałym i niecodziennym.

Mimo niezachęcającego początku, książka ta jest bardzo ciekawą i przyjemną lekturą, która nie tyle uczy, co daje wskazówki dotyczące pewnych ważnych i ważniejszych spraw. To już w kwestii danego człowieka, czy je wykorzysta, jakoś się nad nimi zastanowi, czy zrobi jak, zapewne, większość i przejdzie obok nich obojętnie. Niemniej książkę polecam, bo jest niemalże baśniową lekturą, przenoszącą nas w zupełnie inny, odmienny od naszego świat.

"Dziewczyna o szklanych stopach" jest piękną książką, przekazującą wiele wartości, aczkolwiek nie w sposób zachęcający. Myślę pomysł na tę książkę został trochę zmarnowany, a w każdym razie mógł być przedstawiony inaczej. W sposób ciekawszy i bardziej zachęcający. Jest to naprawdę kawał ciekawej historii, jednak książce tej ewidentnie czegoś brakuje, co nie pozwala do końca...