"Para zza ściany" to debiut pisarski Shari Lapeny. I mi jest ciężko uwierzyć, że to debiut, ponieważ książka jest niemal doskonała. Zainteresowałam się nią ze względu na temat przewodni: porwanie kilkumiesięcznego dziecka z jego własnego domu, gdyż sama jestem mamą niespełna dwuletniego brzdąca. Temat mnie i przerażał i interesował. Przerażał pod względem głupoty rodziców (jak można zostawić dziecko same w domu, nawet jak ma kilka miesięcy i nie wyjdzie z łóżeczka samo??!!).
Jeśli chodzi o samą książkę, na początku ciężko było mi się przyzwyczaić do stylu autorki, ale teraz właśnie myślę, że to był celowy zabieg. Niezbyt długie zdania, same konkretne i ważne informacje, zero przeciągania i wątków pobocznych. Autorka ma dar budowania napięcia, którego czytelnik ani na chwilę nie jest w stanie się pozbyć. Książki nie sposób odłożyć, aż się nie doczyta do końca, opowieść co chwilę zaskakuję, jak już myślałam, że wszystko wiem, nagle znów zbierałam szczękę z podłogi. A zakończenie? Wielkie zaskoczenie. Bardzo, bardzo polecam :)
P.S jak dla mnie to gotowy scenariusz na film, byleby tylko żaden "holyłódzki" reżyser tego nie zepsuł :)

"Para zza ściany" to debiut pisarski Shari Lapeny. I mi jest ciężko uwierzyć, że to debiut, ponieważ książka jest niemal doskonała. Zainteresowałam się nią ze względu na temat przewodni: porwanie kilkumiesięcznego dziecka z jego własnego domu, gdyż sama jestem mamą niespełna dwuletniego brzdąca. Temat mnie i przerażał i interesował. Przerażał pod względem głupoty rodziców...