Jestem zachwycona człowiekiem. Zawsze mnie to cieszy, kiedy spotykam w książce, bo w życiu trudno, kogoś, z kim mogłabym równolegle budować moją tożsamość. Zazdroszczę tym, którzy mieli styczność z Feynmanem, mogli wymienić kilka zdań, spoglądać mu w pogodne oczy i komunikować się neuronami lustrzanymi.
Richard Feynman przeżył życie tak, jak i ja bym chciała. Dokonał wielu odkryć, niebywałych rzeczy, miał swoją drogę, swoje poglądy, nie podążał za nikim. Odnajdywał wiedzę i nastawienie w sobie, a nie w innych.
Jest autorytetem naukowym, ale i życiowym. Daje wiele lekcji w książce, m.in. że nie należy tracić siebie wśród ludzi i zawsze można być sobą, wierząc i twardo walcząc o własną mądrość. Nie pytać innych, co jest właściwe, a możliwie samemu ogarniać rzeczywistość i ustanawiać podziały na dobre i złe. I nie bać się niczego i nikogo, ani nie bać się po prostu próbować.
Richard Feynman był niewątpliwie kreatywnym człowiekiem, pełnym entuzjazmu. Zarażał pozytywnym nastawieniem innych i łamał granice ludzkiego pojęcia, zaskakując otoczenie na przeróżne sposoby. Uśmiechał się do nauki, a nauka uśmiechała się do niego.
Bardzo dobrze, że przyszło mu do głowy, by napisać książki. Ta od dziś należy do moich ulubionych. Jest dla mnie źródłem inspiracji i siły psychicznej, by mieć odwagę przebijać się przez tłum swoimi pomysłami i przekonaniami. Nie przejmować się, co pomyślą inni. Wszelkie porażki są budujące, to, co złe, ostatecznie wychodzi na dobre, jeśli motywowane było dobrymi intencjami.
Richard Feynman to barwna postać. Był wszędzie, wszędzie potrzebny, wszystkiego próbował, wiele osiągnął, nie oczekując niczego. Przez całą praktycznie książkę snuje się jego nieśmiertelna aura optymizmu, humoru i pozytywnego nastawienia.
Można żałować, że nie żyje w naszych czasach. Gdyby istniał, z pewnością byłby najlepszym kandydatem na prezydenta PL (choć 100% na to, że on sam by tego nie chciał).

Jestem zachwycona człowiekiem. Zawsze mnie to cieszy, kiedy spotykam w książce, bo w życiu trudno, kogoś, z kim mogłabym równolegle budować moją tożsamość. Zazdroszczę tym, którzy mieli styczność z Feynmanem, mogli wymienić kilka zdań, spoglądać mu w pogodne oczy i komunikować się neuronami lustrzanymi.
Richard Feynman przeżył życie tak, jak i ja bym chciała. Dokonał wielu...