Inspirująca!! Na szczęście mało naukowa (tego się obawiałem).

Inspirująca!! Na szczęście mało naukowa (tego się obawiałem).

Histora o tym jak ciekawe może być życie naukowca i jak fantastyczną przygodą potrafi być rozwijanie własnej ciekawości

Histora o tym jak ciekawe może być życie naukowca i jak fantastyczną przygodą potrafi być rozwijanie własnej ciekawości

Wybitna książka wybitnego fizyka - poszerza horyzonty i uczy ciekawości świata. Polecam!

Wybitna książka wybitnego fizyka - poszerza horyzonty i uczy ciekawości świata. Polecam!

Autobiografia bardzo ciekawego człowieka. Nieco odczarowuje obraz naukowca jako półboga - Feynman wprost opowiada, jak wiele rzeczy w jego życiu były zbiegiem przypadków lub decyzjami, których potem mógł żałować, więc mimo swojego lekkiego dziwactwa jest wciąż bardzo autentycznym człowiekiem. Książkę czyta się trochę jak Forresta Gumpa, w kontekście dziwacznych przygód bohatera, jego niezrozumienia świata (i vice versa),i podobnie bije od niej swego rodzaj ciepła i pogodności. Jednak książka jest napisana bardzo chaotycznie, niby chronologicznie, a jednak bardzo mocno skacze po wątkach. Nieliczne anegdoty zwyczajnie nudzą, choć sam bohater pewnie bawił się świetnie w trakcie opisywanych wydarzeń. Mimo to każdemu polecam przeczytać choć kilka rozdziałów.

Autobiografia bardzo ciekawego człowieka. Nieco odczarowuje obraz naukowca jako półboga - Feynman wprost opowiada, jak wiele rzeczy w jego życiu były zbiegiem przypadków lub decyzjami, których potem mógł żałować, więc mimo swojego lekkiego dziwactwa jest wciąż bardzo autentycznym człowiekiem. Książkę czyta się trochę jak Forresta Gumpa, w kontekście dziwacznych przygód...

Dawno temu przeczytałem i pamiętam zachwyt. Po latach książka już nie poniosła, wręcz znudziła, a anegdota z mrówkami przyniosła sen... Jedyne co miałem z ponownej lektury, to świadomość, że to wspaniałe uczucie kiedy jest się ciekawym świata i tego, jak jest zbudowany i funkcjonuje.

Dawno temu przeczytałem i pamiętam zachwyt. Po latach książka już nie poniosła, wręcz znudziła, a anegdota z mrówkami przyniosła sen... Jedyne co miałem z ponownej lektury, to świadomość, że to wspaniałe uczucie kiedy jest się ciekawym świata i tego, jak jest zbudowany i funkcjonuje.

Niesamowite życie i równie wyjątkowa książka.

Niesamowite życie i równie wyjątkowa książka.

Genialna i urocza jak sam Feynmam.

Genialna i urocza jak sam Feynmam.

Są książki, które chętnie przeczytalibyście „na raz”, ale moment skończenia nieco odkładacie, bo nie chcecie, żeby opowieść tak szybko się skończyła? Mi takie uczucie towarzyszyły podczas czytania „Pan raczy żartować, Panie Feynman!” .
Nie da się ukryć, że Feynman był genialnym naukowcem, który miał ogromny dar do tłumaczenia fizyki w sposób jasny i zrozumiały dla przeciętnych słuchaczy. „Pan raczy żartować…” pokazuje, że był nie tylko nieprzeciętnym ekspertem w swojej dziedzinie, ale również , że jego życie było równie nietuzinkowe.
Nie jest to klasyczna autobiografia, powiedziałabym, że to zbiór anegdot, które pozwalają nam lepiej poznać autora. Nie ma tutaj przegadanych, zbędnych fragmentów, które mogłyby was zanudzić. Skaczemy od jednej historii do drugiej, a uśmiech co chwilę pojawia się na twarzy.
To niesamowite, ile ciekawych historii spotkało tego fizyka (nie da się ukryć, że nie tak wyobrażamy sobie życie naukowców :P). Choć z drugiej strony, był on tak ciekawy świata, że nie sposób się dziwić, że prowadzić tak kolorowe i intensywne życie.
I wydaje mi się, że to właśnie ta ciekawość (momentami niemalże dziecięca) i pasja sprawia, że książkę czyta się tak dobrze. W końcu nie od dziś wiadomo, że jak ktoś kocha to, co robi i o tym opowiada, to wcale nie musimy się znać na tym, o czym nam mówi, żeby słuchać/czytać go z wielką przyjemnością.
Zachęcam wam do przeczytania „Pan raczy żartować, Panie Feynman” bez względu na to, czy nauki ścisłe was interesują, czy odstraszają – jestem przekonana, że będziecie się doskonale bawić przy tej lekturze.

https://www.instagram.com/sczytalim/

Są książki, które chętnie przeczytalibyście „na raz”, ale moment skończenia nieco odkładacie, bo nie chcecie, żeby opowieść tak szybko się skończyła? Mi takie uczucie towarzyszyły podczas czytania „Pan raczy żartować, Panie Feynman!” .
Nie da się ukryć, że Feynman był genialnym naukowcem, który miał ogromny dar do tłumaczenia fizyki w sposób jasny i zrozumiały dla...

Czasem mam wrażenie, że tacy ludzie już się chyba nie rodzą. I nie chodzi mi tylko o geniusz intelektualny a o dziecięcą ciekawość świata i żarliwość w odpowiadaniu sobie na pytania, zaczynające się od słów "jak" i "dlaczego". I pracowitość, o tak, bo przecież trzeba dokopać się do jądra tej ciekawości, nauczyć nowych rzeczy, rozważyć inne perspektywy, teorie ...

Wspomnienia autora z jego licznych projektów zaciekawiły mnie ideą ciekawości i pozytywnej zawziętości. Czas nieco "zmałpować" jego nawyki i wskoczyć na inne tory myślowe.

Dobrze się o Panu czytało, Panie Feynman!

Czasem mam wrażenie, że tacy ludzie już się chyba nie rodzą. I nie chodzi mi tylko o geniusz intelektualny a o dziecięcą ciekawość świata i żarliwość w odpowiadaniu sobie na pytania, zaczynające się od słów "jak" i "dlaczego". I pracowitość, o tak, bo przecież trzeba dokopać się do jądra tej ciekawości, nauczyć nowych rzeczy, rozważyć inne perspektywy, teorie...

Trochę anegdot, trochę historii z życia. Czyta się lekko, ale w wielu momentach towarzyszyło mi uczucie, że autor na siłę próbuje się kreować na "superfajnego" gościa.

Trochę anegdot, trochę historii z życia. Czyta się lekko, ale w wielu momentach towarzyszyło mi uczucie, że autor na siłę próbuje się kreować na "superfajnego" gościa.