To co najbardziej cenię w książkach w Trzech Mrocznych Koronach zostało położone - opis oraz bohaterowie. Naprawdę nie obraziłam się gdyby książka miała 700 stron, bo wtedy wiedziałabym, że jest pełna intryg, polityki i magii. Bohaterki mogłyby się rozwijać, a czytelnicy dostaliby okazję by je polubić. Blake wykreowała siostry na bazie jednej lub dwóch cech, które nie zachęcają do polubienia żadnej z nich. Wiemy o nich tak mało, że naprawdę trudno mówić tu o jakichkowiek sympatiach. Język z kolei jest tak płaski i bezpłciowy jak tylko się dało. Rozdziały są poucinane, narracja rwana, jakby ktoś autorce zabraniał pisać. Nie podoba mi się ta konwencja, bo czuję, że czytam o interesującym świecie, którego autorka nie chce mi przedstawić. Jestem bardzo rozczarowana, choć i tak przeczytam drugi tom żeby przekonać się jak skończy się cała ta historia z naciskiem na Katharine, której wątek był (mimo wad) najciekawszy.

To co najbardziej cenię w książkach w Trzech Mrocznych Koronach zostało położone - opis oraz bohaterowie. Naprawdę nie obraziłam się gdyby książka miała 700 stron, bo wtedy wiedziałabym, że jest pełna intryg, polityki i magii. Bohaterki mogłyby się rozwijać, a czytelnicy dostaliby okazję by je polubić. Blake wykreowała siostry na bazie jednej lub dwóch cech, które nie...