Główną bohaterką powieści jest dwudziestokilkuletnia dziewczyna, cicha, skromna, niezauważana. Córka zamożnego właściciela klubu hazardowego, wychowywana pomiędzy ludźmi, którzy nigdy nie pałali do niej miłością. Przypominająca płochliwą sarnę, z niegasnącymi wypiekami na twarzy na samą myśl o towarzystwie mężczyzny. Jej osobowość stanowi ciekawy kontrast w zestawianiu z postacią lorda Sebastiana. Arogancki, bez skrupułów, jednak mający w sobie to coś, co podoba się kobietom. Z pewnością aż nadto doświadczony seksualnie zostaje w teorii jej mężem. Czy jednak w praktyce też?

„Bo możesz mieć prawie wszystko. O ile odważysz się po to sięgnąć.”

Uwielbiam historie z tak nakreślonymi osobowościami. Kontrastujące, nadające na różnych falach, jednak próbujące odnaleźć wspólny język. Miałabym jedno zastrzeżenie co do raptownej metamorfozy lorda, ukazanego w niezbyt pochlebnym świetle, a jednak działającego wbrew własnym zasadom. Z drugiej strony, może właśnie taki wpływ ma na niego wyjątkowa kobieta?

Starodawne tradycje, zwyczaje, ubiór. XIX-wieczny Londyn i długa podróż do Szkocji. Istota manier, reputacji, danego słowa. Książka została wzbogacona o ciekawy klimat zamierzchłych lat. Można tutaj wyczuć różnice w sposobie mowy i zachowań, chociaż autorka nie poświęciła zbyt wiele czasu długim opisom. Jest tyle, ile być powinno. Resztę można nakreślić sobie własną wyobraźnią.

Dominującym wątkiem jest bez dwóch zdań związek tak bardzo różniących się od siebie postaci. Rozpoczęty w miejscu, w którym przeważnie miłosne historie mają swój koniec. Nie oznacza to jednak, że już od początku będzie odważnie i śmiało. Wręcz przeciwnie. Na to, co najlepsze, trzeba będzie trochę poczekać, a Lisa Kleypas potrafi dobrze budować narastającą aurę namiętności. Obok uczuciowych poczynań Evangeline i Sebastiana stąpa wątek kryminalny, który choć interesujący, nie został mocno zaakcentowany. Jako niespodziewany dodatek absorbuje, jednak nie na tyle, by zachwycić kogoś, kto nastawiał się na mrożące krew w żyłach sceny. Akcja więc nie galopuje, ale też nie ma miejsca na nudne przestoje. Kunszt tkwi w uroku, jaki tworzą główni bohaterowie.

Odprężająca, rozpalająca, kusząca książka na jeden, góra dwa wieczory. Budująca w wyobraźni całkiem fikuśne sceny, bez obaw o trywialne akcenty, ale też i górnolotne emocje. Powieść dla dojrzalszych romantyczek, wielbicielek historii o miłości rozgrywanych w mniej nowoczesnych, aczkolwiek niemniej ciekawych czasach. Nie czytałam poprzednich części tego cyklu, więc nie mam porównania. Ten tom jednak spełnił moje oczekiwania.

https://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com

Główną bohaterką powieści jest dwudziestokilkuletnia dziewczyna, cicha, skromna, niezauważana. Córka zamożnego właściciela klubu hazardowego, wychowywana pomiędzy ludźmi, którzy nigdy nie pałali do niej miłością. Przypominająca płochliwą sarnę, z niegasnącymi wypiekami na twarzy na samą myśl o towarzystwie mężczyzny. Jej osobowość stanowi ciekawy kontrast w zestawianiu z...