Kupując książkę nastawiałem się na któryś z dwóch scenariuszy – albo „zimne” podsumowanie swojego nauczania i dodanie kilku ciekawych przemyśleń (jakby pewnego rodzaju post scriptum dzieł), albo „gorące” anegdoty, ciekawostki, informacje wcześniej nigdzie nieopublikowane. Oba warianty zadowoliłyby mnie w równy sposób.

Jednakże w rzeczywistości otrzymujemy coś nawet nie letniego. Właściwie nie wiem nawet, do kogo tak naprawdę skierowana jest ta lektura. Osoby znające (choćby z grubsza) nauczanie Benedykta, nie dowiedzą się prawie niczego nowego (no może kilkakrotnie się zaśmieją, lub uśmiechną), natomiast osoby które chciałyby się „zaprzyjaźnić” z osobą Ratzingera pod koniec jego życia, tak naprawdę będą miały przed sobą długą przeprawę, przez tak właściwie niezbyt ciekawe, z ich punktu widzenia, informacje.

Z promocji książki wynika, jakoby papież pozdradzał najpilniej strzeżone sekrety Watykanu, a tak naprawdę Joseph Ratzinger jest nadal „starym, dobrym” Josephem Ratzingerem. Na pytania, które były zadawane z intencją wzbudzenia jakiegoś szoku, papież-emeryt odpowiada bardzo zdawkowo (niekiedy jednym, może trzema słowami), natomiast na pytania o naturze teologicznej i pokrewnych, odpowiada obficie. (W tym miejscu nasuwa mi się porównanie do większości wywiadów, które przeczytałem w swoim życiu, mianowicie jak najwięcej pikanterii i szoku, a gdy przejdzie do pytań w których trzeba się wykazać chociaż szczątkowym intelektem, bardzo skromniutkie i zdawkowe odpowiedzi. U Ratzingera mamy oczywiście zależność w pełni odwrotnie proporcjonalną).

Podsumowując – osoby, które kiedyś w jakiś sposób pokochały Benedykta XVI/Josepha Ratzingera, powinny przeczytać książkę w celu zapoznania się niejako z testamentem papieża. Osoby, które nigdy nie miały z nim do czynienia, cóż… Są dwie opcje – albo zanudzicie się na śmierć (papież naprawdę nie wyjawia tu żadnych „pikantnych” wątków-nie liczcie na to), albo może pokochacie go od pierwszego wejrzenia, bowiem nie sposób nie docenić jego pokory, skromności, a nade wszystko – intelektu.

PS książka powinna dostać ocenę 7/10, ale moja słabość do Benedykta robi swoje ;-)

Kupując książkę nastawiałem się na któryś z dwóch scenariuszy – albo „zimne” podsumowanie swojego nauczania i dodanie kilku ciekawych przemyśleń (jakby pewnego rodzaju post scriptum dzieł), albo „gorące” anegdoty, ciekawostki, informacje wcześniej nigdzie nieopublikowane. Oba warianty zadowoliłyby mnie w równy sposób.

Jednakże w rzeczywistości otrzymujemy coś nawet nie...