Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trochę się na tej książce zawiodłem. Nie jest dobrze, kiedy przepytujący rozmówcę dziennikarz zakłada z góry, że chce owemu rozmówcy wystawić prowadzonym przez siebie wywiadem-rzeką pomnik za życia, a przynajmniej laurkę. A tak było chyba w tym przypadku, przynajmniej takie odniosłem wrażenie. Nawet biorąc pod uwagę podeszły wiek papieża-emeryta, a co za tym idzie - należną mu estymę, Peter Seewald powinien był nieco powściągnąć swój skrajnie nabożny stosunek do Benedykta XVI i przynajmniej spróbować potraktować go poważnie, zadając nieco bardziej wyrafinowane i konfrontacyjne pytania. Nie po to, by Ratzingera pognębić, lecz paradoksalnie po to, by dać papieżowi szansę pewne kwestie samodzielnie wyjaśnić, przedstawić własny punkt widzenia, "obronić się", zwłaszcza w odniesieniu do niektórych kontrowersji z czasów pontyfikatu. Bardzo często sam dziennikarz zamiast pytać, udziela sobie odpowiedzi, podpowiada (i czyni to naprawdę w nieznośnie służalczym stylu),na co papież jedynie potwierdza lub zaprzecza, ewentualnie twierdzi, że "nie pamięta". Szkoda, bo chyba większość czytelników przyzna, niezależnie od światopoglądu, że Benedykt XVI to wybitny intelektualista, z którym można się zgadzać lub nie, ale na pewno zasługuje na to, by traktować go poważnie. Stąd też moje przeświadczenie o zmarnowanym potencjale tej książki i pewien zawód. Pozytywnym aspektem publikacji jest przedstawienie całego życia zawodowego papieża, jego kariery akademickiej, czasów młodości, inspiracji intelektualnych, zatem tego, z czego nie wszyscy zdają sobie sprawę na podstawie dostępnych powszechnie informacji medialnych. Na pewno warto "czytać" samego Ratzingera, np. kultowe "Wprowadzenie do chrześcijaństwa" albo choćby zamieszczony w niniejszym wywiadzie-rzece aneks, zawierający artykuł o neopogaństwie. Człowiek poszukujący lub wierzący może z obcowania z myślą papieża-emeryta wiele wynieść. Natomiast z samego wywiadu Petera Seewalda wyniosłem, zwłaszcza pod koniec lektury, raczej irytację. Przekonywanie przekonanych. W gruncie rzeczy - mało odkrywcze. Szkoda.