Czym dla wierzącego jest Biblia, a dla zainteresowanego obozami zagłady "Archipelag GUŁAG", tym dla pragnących poznać Afrykę jest "Heban" Kapuścińskiego. Absolutna podstawa, synteza tego co ważne, kompendium wiedzy. Ale nie że kompendium jako skrót suchych faktów - raczej jest to kompendium tego, co jest naprawdę istotne: ludzkiej mentalności, ludzkiego bytu, źródeł konfliktów między ludźmi. Przeczytałam wiele książek o Afryce - jedną z nich nawet pokochałam całym sercem dużo bardziej niż "Hebana" - ale dopiero po przeczytaniu "Hebana" zaczęłam chyba rozumieć Afrykę całościowo, syntetycznie.

Głównym atutem książki jest jej wybitny autor. Ryszard Kapuściński, legenda polskiego i światowego reportażu, określany jako „człowiek obdarzony absolutnym wyczuciem informacji, klimatu i wydarzeń”. Posiadał niesamowitą zdolność obserwacji i spostrzegania tego, co dla innych jest niewidoczne. Posiadał genialny instynkt reportera.

Do tego autor całkowicie poświęcający się poznaniu, który przedkładał je nad swoimi wygodami. Wolał chorować na malarię i gruźlicę w Afryce i tam ledwie dyszeć bez porządnej opieki medycznej niż wrócić do kraju i stracić możliwość poznawania tego kontynentu. Wolał mieszkać w ruinach, w smrodzie, brudzie i być codziennie okradanym niż w dobrym afrykańskim hotelu po to, że tylko mieszkając w biedzie mógł zobaczyć prawdziwą Afrykę.

Reporter światowej sławy, podziwiany przez kolegów po fachu, tłumaczony na wiele języków i wydawany w wielu krajach.
O jego uznaniu w świecie świadczy cytat z Wikipedii w wątku o jego śmierci "Jego śmierci poświęcone zostało dużo miejsca zarówno w polskich jak i światowych mediach. Na pierwszych stronach swych wydań pisały o Kapuścińskim największe gazety, jak New York Times, Le Monde czy El Pais. Na ręce ambasadora RP w Hiszpanii kondolencje z powodu śmierci pisarza złożyła hiszpańska para królewska oraz książę Asturii. To cios dla polskiej literatury, dla polskiej kultury – tak o śmierci Ryszarda Kapuścińskiego mówił w rozmowie z dziennikarzami w tureckim Adampolu prezydent Lech Kaczyński."

Książka wybitna, doskonale systematyzująca, rewelacyjna.

Mimo, że w związku z moimi licznymi przeprowadzkami i tym, że książki z zasady zostają tam skąd wyjeżdżam kilka lat temu przestałam kupować książki, to Hebana jako wyjątek od zasady jutro kupię, ponieważ czytając inne pozycje o Afryce będę wielokrotnie wracać do poszczególnych rozdziałów, opisujących dane państwo, żeby porównać. Książki za kilka lat chciałabym nauczyć się na pamięć.

A czemu taka niska ocena i tylko 8 gwiazdek? Wynika to tylko z mojej subiektywnej skali, jaką sobie przyjęłam i tego, że tak na prawdę zaczyna się ona od 8.

"Heban" nie ma wad. Natomiast z drobnostek muszę pojęczeć, że bardzo brakowało mi w wydaniu mapy Afryki, co bardzo mi doskwierało, ponieważ czytając w nocy musiałam wstawać, wyłazić z łóżka, włączać komputer albo brać telefon i szukać map w internecie, potem wyłączać komputer, co było uciążliwe. Powie ktoś: "Mogłaś sobie raz wydrukować mapę i byłoby po sprawie". Tyle, że tu trzeba by kilka map, gdzie widać konkretne rzeki, miasta i przemierzany szlak. Coś takiego zrobił wydawca "Rowerem i pieszo", gdzie na początku zamieścił dużą mapę Afryki i potem na początku każdego rozdziału małą mapkę, szczegółowszą. Świetny pomysł, tu brak tego mi bardzo doskwierał.

Żałuję też, że Heban nie jest dłuższy i że jest tak mało o autorze, a tak dużo o Afryce poza nim. Nie wykreśliłabym oczywiście ani pół zdania o Afryce, ale fragmenty o perypetiach Kapuścińskiego, jego chorobach, zmaganiach czytało się jak najciekawszy kryminał, a było ich bardzo mało... Rozumiem jednak sens tego zabiegu: ta książka to Książka o Afryce, a nie o autorze i rozumiem, że autor nie chciał pisać o sobie na tle Afryki. Nie jest to zatem wada.

Czym dla wierzącego jest Biblia, a dla zainteresowanego obozami zagłady "Archipelag GUŁAG", tym dla pragnących poznać Afrykę jest "Heban" Kapuścińskiego. Absolutna podstawa, synteza tego co ważne, kompendium wiedzy. Ale nie że kompendium jako skrót suchych faktów - raczej jest to kompendium tego, co jest naprawdę istotne: ludzkiej mentalności, ludzkiego bytu, źródeł...