Chęć przeczytania tej książki pojawiła się u mnie podczas słuchania jakiś czas temu pewnej audycji radiowej, gdzie dziennikarka i bodajże opiekun woli i sekretarz Szymborskiej M. Rusinek rozprawiali na temat tej książki i tego że została właśnie wydana. Panią Szymborską darzę pewną sympatią dzięki jej wierszom szczególnie "Nic dwa razy".

Podczas czytania tego tytułu często uśmiechałam się do swoich myśli i byłam pod wrażeniem listów osobistych naszej dwójki: Wisławy Szymborskiej i Kornela Filipowicza, które powstawały od roku 1966-1985.

Książka to zbiór trochę intymnych, czasem zabawnych, a nawet i zwykłych, prostych, codziennych myśli naszej noblistki i jej ukochanego.

Nie ukrywam, że przyjemnie się czytało te ich listy, w których często pisali o głupotkach, ale i troszczyli się o siebie, kiedy jedno czy drugie było np. chore. Widać tu skromne, ale mocne, piękne uczucie, silną więź w słowach zawartych w listach. Np.:

"Kornelu Kochany! Najlepiej w życiu ma Twój Kot, bo jest przy Tobie.(...)"(str. 105);
"(...)Kochany już wkrótce Cię zobaczę!(...)"(str.219);
"Droga Wisławo, Wczoraj na kolację były cud-pierogi, ale Twój wyjazd pozbawił mnie prawie zupełnie apetytu.(...)"(str. 223);
"(...)Nie przejedz się rybami! Całuję! Przykładam policzek do Twoich pleców! I zupełnie Cię nie zdradzam! Wyobraź to sobie! Wisława"(str. 249);
"Kochana! Po Twoim wyjeździe padał deszcz przez cały dzień i noc, i było bardzo zimno.(...)Trochę smutno bez Ciebie. Całuję. Kornel" (str.287);
"Kornelu! Piszę bez żadnego przymiotnika, żebyś się troszeczkę zaniepokoił. Jeśli już to uczyniłeś, to mogę teraz dodać, że bardzo Cię kocham.(...)"(str. 290);
"(...)Piszę krótko, ale myślę o Tobie długo! Całuję mocno! Twoja W." (str. 295);
"Kornelu Kochany Kochany! Dzwoniłam do Ciebie w piątek wieczór, ale nikt nie odpowiadał, to znaczy, że chyba przyjechałeś, liścik od Ciebie dostałam i przytuliłam do serca(mam jednak serce).(...) Bardzo tu pusto bez Ciebie.(...)"(str. 300);
"Kochana, Zapomniałem w liście spytać, czy nie przysłać Ci jakiegoś cieplejszego "okrycia"(płaszcza, swetra?), bo ziąb zrobił się okrutny, a w Zakopanem pewnie jeszcze zimniej!(...)"(str. 371);
"(...) Napisz zawczasu, kiedy i o której wracasz, może wyjdę po Ciebie? Całuję – Kornel"(str. 376);
"Kochana Wisławo, po wyborze Wojtyły na papieża zaczynam wierzyć w cuda. Wszystko już teraz może się zdarzyć!(...)Trochę już pustawo bez Ciebie.(...)"(str.395).

Jeśli ktoś jeszcze nie wie to słynny i przejmujący wiersz "Kot w pustym mieszkaniu" Szymborskiej opowiada nam właśnie o kocie, którego właścicielem był Filipowicz, a został napisany po jego śmierci.

Dodatkowo książka została wzbogacona o oryginalne kartki czy listy tej piszącej pary. Teraz widać jakie ogromne poczucie humoru miała Szymborska. :)

Polecam, ale tylko osobom, które lubią takiego typu literaturę, zapiski, wspominki wzięte prosto z życia.

Chęć przeczytania tej książki pojawiła się u mnie podczas słuchania jakiś czas temu pewnej audycji radiowej, gdzie dziennikarka i bodajże opiekun woli i sekretarz Szymborskiej M. Rusinek rozprawiali na temat tej książki i tego że została właśnie wydana. Panią Szymborską darzę pewną sympatią dzięki jej wierszom szczególnie "Nic dwa razy".

Podczas czytania tego tytułu często...