Aktualności
5
Najnowsze artykuły
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC- Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2020
2020
2020
2019
2019
2018
2017
2015
Powiązane treści
Aktualności
2
Znamy program 13. Festiwalu Conrada!
Aktualności
1
13. edycja Festiwalu Conrada: poznaliśmy program!
Publicystyka
37
Less is more, czyli bogactwo treści w mikrej objętości
Potrafią zachwycić jednym zdaniem. Przytrzymać nim czytelnika niczym mama niesforne dziecko za szelki czy kaptur kurtki. I stoi taki człowiek, dorosły już, w zdumieniu. Oczy...
Aktualności
6
Nagroda Nike 2017 dla Cezarego Łazarewicza
Laureatem 21. edycji Nagrody Nike został Cezary Łazarewicz - za najlepszą książkę roku jury uznało jego reportaż „Żeby nie było śladów". Nagrodę czytelników „Gazety Wyborczej"...
Aktualności
1
Bruno Schulz Festiwal 2017
Przed nami kolejna, szósta już, edycja Bruno Schulz. Festiwal. Zapraszamy do Wrocławia w dniach 11-21 października. Wśród zaproszonych pisarzy m.in. Wioletta Grzegorzewska, Bronka...
Aktualności
1
Książki nagrodzone w 2016 roku
Koniec roku to czas podsumowań. Na fali uniesień i wzruszeń typu „było, minęło” przypominamy również, jakie książki zostały wyróżnione w tym roku najważniejszymi polskimi nagrodami...
Kodeks Pomylonych Bronka Nowicka 
Do czynienia mamy z prozą poetycką wysokiej próby. Autorka kreuje świat Pomylonych, trochę na wzór ludzi pierwotnych. Odnosi się do przedmiotów, zwierząt czy też zjawisk znanych od zarania dziejów. Za największy plus książki trzeba niewątpliwie uznać krótkie, często abstrakcyjne opisy połączeń świata prawdziwego, za pomocą metafor, ze zjawiskami wyimaginowanymi. Często dochodzi też do głosu gra słów. Wyobraźnia autorki i technika obrazowania zasługują na uznanie.
Nakarmić kamień Bronka Nowicka 
Wyzwanie 2020: Przeczytam książkę, która…
13/21: zdobyła Nagrodę Nike.
Objętościowo niewielka książeczka zawierająca kilka „rzeczy”, impresji, refleksji, opowieści na temat samotności, smutku, bólu, tęsknoty czy przemijania. Poetycki, liryczny, czasem sentymentalny, nie do końca uchwytny i jednocześnie surowy, brutalny świat opisywany oczami dziecka. Dziecka, które obserwuje świat i próbuje nakarmić znaleziony kamień. Coś swojego, coś ważnego, coś wreszcie bliskiego…
Wierzę, że taki rodzaj pisania może poruszać. Jednak to chyba nie mój czas. Najwyraźniej moja skóra już nazbyt zgrubiała bym mogła w pełni docenić tego typu poezjo-prozę.
