Polecam przed lekturą książki zaopatrzyć się w zieloną herbatę, sake i zapasy sushi, i w ramach gry kosztować tych dobroci razem z bohaterami. Opisy potraw, słodyczy, herbatek i alkoholi często przecinają akcję, wydaje mi się, że w istotnym celu - najwięcej opisów skromnych potraw znajdziemy podczas czasu wojny, a najwięcej sake i whisky w okresie powojennego rozczarowania i wpływu kultury amerykańskiej.

Moją ulubioną postacią jest Akira. Imponuje mi jego postawa wobec innych ludzi, podczas gdy wielu innych bohaterów zachowuje się mniej lub bardziej egoistycznie.

Podobnie jak innym czytelnikom, wydawało mi się to trochę niewiarygodne, że tak mała grupka bohaterów ma związek ze wszystkimi nieszczęściami w dziejach Japonii. Miałam wrażenie, że za chwilę przeniesiemy się do 1995, żeby nasi bohaterowie mogli się jeszcze znaleźć na kulisach ataku terrorystycznego, bo czemu nie. Chociaż obserwacja wydarzeń wojny z perspektywy bohaterów była cennym doświadczeniem.

Plus za czułość (np. w postaci Fumiko), za moralną i duchową siłę bohaterów, przezwyciężającą ich różne słabości, za dwuznaczność różnych czynów. Minus - miałam wrażenie, że monologi wewnętrzne bohaterów są wszystkie bliskie mnie i podobne do siebie - że Kenji i Hiroshi, kiedy czyta się ich rozdziały, mają dość podobną wrażliwość, bardziej kobiecą, niż mogłabym się spodziewać, przynajmniej większość czasu.

Polecam przed lekturą książki zaopatrzyć się w zieloną herbatę, sake i zapasy sushi, i w ramach gry kosztować tych dobroci razem z bohaterami. Opisy potraw, słodyczy, herbatek i alkoholi często przecinają akcję, wydaje mi się, że w istotnym celu - najwięcej opisów skromnych potraw znajdziemy podczas czasu wojny, a najwięcej sake i whisky w okresie powojennego rozczarowania...