Aktualności
2543
Najnowsze artykuły
ArtykułySpecjalnie dla pisarzy ta księgarnia otwiera się już o 5 rano. Dobry pomysł?
64
ArtykułyKeith Richards, „Życie”: wyznanie człowieka, który niczego sobie nie odmawiał
2
ArtykułySzczepan Twardoch pisze do prezydenta. Olga Tokarczuk wśród sygnatariuszy
32
ArtykułySkandynawski kryminał trzyma się solidnie. Michael Katz Krefeld o „Wykolejonym”
2
Popularne wyszukiwania
- Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2013
2009
2000Powiązane treści
A Hundred Flowers Gail Tsukiyama
"A Hundred Flowers" to opowieść o życiu zwykłej chińskiej rodziny w czasach po przejęciu władzy przez komunistów. Na początku autorka prowadzi narrację w taki sposób, że raz pokazuje bieżące wydarzenia, a innym razem zagląda do tych przeszłych ukazując nam przez co przeszły postacie i jaka jest ich osobowość. Czytało się to bardzo dobrze, bohaterowie byli wyraziści, im więcej się o nich dowiadywałam, tym bardziej zaskakiwali. Gdzieś w połowie powieści niestety straciłam nieco zaangażowanie względem tej historii, chociaż nadal ciekawie śledziło się losy postaci. Pod koniec było już jednak dużo lepiej, a samo zakończenie uważam za satysfakcjonujące. Polecam, zwłaszcza osobom, które dopiero zaczynają czytać po angielsku, bo jest napisana dość prostym językiem.Ulica tysiąca kwiatów Gail Tsukiyama
Bardzo dobrze przedstawiona kultura, obyczajowość i historia wojenna oraz powojenna Japonii, z punktu widzenia zwykłego człowieka. Gdyby książka skupiała się tylko na tych aspektach trafiłaby do moich ulubionych. Natomiast cały wątek obyczajowy ma, z mojego punktu widzenia, trochę niedociągnięć. Poznajemy rodzeństwo, któremu towarzyszymy od wczesnego dzieciństwa przez całą młodość do osiągnięcia wieku dojrzałego, książka kończy się kiedy najstarszy brat ma 37 lat. W tym czasie na rodzinę spada tyle nieszczęść, że można byłoby nimi obdzielić spokojnie z 3 osoby, a niejednej przez całe życie nie spotka nawet 1/3 opisanych problemów. Przy całym ogromie trudnych sytuacji, w książce w ogóle nie ma mowy o uczuciach, nie ma praktycznie więzi między małżonkami, między rodzeństwem jest dość nikła. Bohaterowie nie rozmawiają o problemach, tylko informują się o zdarzeniach. Opisując proces zakochiwania się obu braci, Autorka ani razu nie pisze o odczuciach, nie pada nigdzie "kocham", nie ma ani jednej czułej sceny. Podobnie w tragicznych momentach, nikt nikogo nie pociesza, nikt z nikim nie rozmawia. Ludzie zachowują się jak zimne, obce głazy, obojętnie, bezpłciowo i duszą wszystko w sobie lub ewentualnie zapijają sake. Rozumiem, że Japończycy to naród powściągliwy, ale tutaj zostało to przedstawione, moim zdaniem z przesadą. Brak podbudowy psychologicznej postaci oraz więzi emocjonalnej między bohaterami, zwłaszcza małżonkami, wglądu w uczucia i motywacje jest na pewno dużym minusem tej powieści. Drugi minus to wiele japońskich słówek wtrącanych do treści bez tłumaczenia. Znaczenia niektórych można się domyślić w trakcie lektury, ale niektóre nic nam nie mówią i nic nie wnoszą. Szkoda, że nie ma słowniczka, bądź przypisów z tłumaczeniem. Książkę polecam miłośnikom sag rodzinnych oraz czytelnikom chcącym poznać kulturę Wschodu, tak odmienną od naszej, a moim zdaniem, równie ciekawą, jeśli nie ciekawszą. Lektury nie żałuję i chętnie poczytam również inne opowieści o Japonii spod pióra Autorki.Popularne w kategorii książek autora
Popularni autorzy
