Rozdział I zaczyna się cynicznym początkiem, w którym autor stwierdza, że ludzie chodzą do kościoła nie z pobożności, lecz żeby się pokazać lub z braku ciekawszego zajęcie. Oczywiście sporo jest treści antyklerykalnych, obłudy religijnej w powieści, choć ja akurat bardziej jestem skłonny traktować całość jako wyśmienity obraz ludzkiej pychy, upadku, pokusy, winy oraz kary.

Główną oś stanowi ukazanie procesu upadku moralnego pewnego zacnego, szanowanego w Madrycie 30 – letniego mnicha. Mocno jest zaakcentowana ludzka pożądliwość, chucie cielesna, sfera erotyczna („Jego żądza osiągnęła granice szaleństwa, które włada tylko dzikimi bestiami”). Przy czym należy zwrócić uwagę na wyjątkowe wyrafinowanie, chłodną kalkulację mnicha w misternym omotaniu swej niewinnej ofiary, pokrętną sokratejską filozofię głównego bohatera i kogoś jeszcze...

Pomimo, iż właściwie na tym centralnym wątku można by z powodzeniem zakończyć, to jednak Lewis zgodnie chyba z ówczesnym stylem zdecydował się na skomplikowanie fabuły powieści poprzez wielowątkowość, wprowadzenie zawiłej miłosnej intrygi, komedię omyłek, romantyzm z udziałem postaci drugoplanowych. Bez tego książka byłaby dużo krótsza, łatwiejsza w odbiorze (sam się w tych zawiłościach pogubiłem nieraz), choć pozbawiona tym samym pewnych smaczków. Szczególnie wzruszające są opisy ludzkiego cierpienia z czego powieść gotycka słynie (np. sztandarowe dzieło gatunku „Tajemnice zamku Udolfo” Radcliffe).

Na koniec trzeba pochwalić wydawnictwo Vesper za przepiękne wydanie klasyki horroru co już jest normą biorąc pod uwagę wcześniejsze wznowienia najwybitniejszych powieści grozy wszech czasów („Frankenstein” , „Dracula” , „Golem” , „Portret Doriana Graya”).

Ponadto interesującym posłowiem całość opatrzył Maciej Płaza - znany głównie za ceniony przekład.

Rozdział I zaczyna się cynicznym początkiem, w którym autor stwierdza, że ludzie chodzą do kościoła nie z pobożności, lecz żeby się pokazać lub z braku ciekawszego zajęcie. Oczywiście sporo jest treści antyklerykalnych, obłudy religijnej w powieści, choć ja akurat bardziej jestem skłonny traktować całość jako wyśmienity obraz ludzkiej pychy, upadku, pokusy, winy oraz kary....