...”To nie wybór między cnotą a występkiem, (...), pozwala człowiekowi znaleźć szczęście, gdyż cnota, podobnie jak występek, jest tylko sposobem postępowania w świecie: nie chodzi więc o to, aby kierować się raczej pierwszą niż drugim, trzeba obrać drogę, którą idą wszyscy; ten, kto zbacza, zawsze się myli”...

Nie czytałam wcześniej powieści tak brutalnej i okrutnej. Jest to krótka książka, ale czytało się ją dość trudno. To ciekawie napisany i bardzo dosadny traktat filozoficzny. Autor wyłożył swoje poglądy filozoficzne w sposób tak sugestywny, że nawet nie szokowały mnie zbytnio te sceny sadyzmu, tortury, gwałty i inne zboczenia, które przewijały się w całej powieści – bo służyły one pewnemu celowi.

Justyna – nie była realną, skrzywdzoną dziewczyną, ale personifikacją cnoty, która obijała się w świecie ludzi. Oczywiście cnoty – rozumianej nie jako dziewiczość, ale jako dobroć, współczucie, zrozumienie, szlachetność, prawdomówność, miłosierdzie, litość. Autor miał wiele pomysłów, by ukazać, że każde szlachetne uczucie bohaterki – znikało w świecie kłamców, chciwców, rozpustników, sadystów czy morderców – bo było dla nich cierniem.

Autor wkładał swoją filozofię w usta największych szubrawców w powieści – chyba dlatego, od razu, miałam ochotę zaprzeczać jego tezom. Ale po chwilowej analizie – nie mogę napisać, że jego poglądy są głupie, czy nieprawdziwe, czy nieprzemyślane. To filozofia pełna pesymizmu, cynizmu i przekonania, że ludzie źli i niegodziwi – czyli silni, zawsze zwyciężają nad ludźmi dobrymi i szlachetnymi - czyli słabymi.

Świat markiza de Sade jest światem ludzi, jest światem realnym – nie fantastycznym. Nie można zamykać oczu i twierdzić, że historie opisane w tej powieści nie mają miejsca w naszym świecie – bo mają!, a każde wydanie wiadomości to potwierdza. Czy można zaprzeczyć takiemu zdaniu: „Na próżno prawa chcą przywrócić porządek i skłonić ludzi do cnoty; są zbyt występne, aby to przedsięwziąć, i zbyt słabe, aby mogło im się to udać...” A ostatni akapit – to była po prostu IRONIA!

Powieść ta skutecznie popsuła mi humor. Nadal nie umiem na nią odpowiedzieć!

...”To nie wybór między cnotą a występkiem, (...), pozwala człowiekowi znaleźć szczęście, gdyż cnota, podobnie jak występek, jest tylko sposobem postępowania w świecie: nie chodzi więc o to, aby kierować się raczej pierwszą niż drugim, trzeba obrać drogę, którą idą wszyscy; ten, kto zbacza, zawsze się myli”...

Nie czytałam wcześniej powieści tak brutalnej i okrutnej. Jest...