Miałam pewne obawy co do tej książki Greena. Po fascynującej lekturze "Papierowych miast", przejrzawszy "19 razy Katherine" byłam trochę zaniepokojona. Czym? Oczywiście wykresami funkcji, których pełno jest na kartach tej powieści. A co dobrego może być w matematycznych wzorach i wykresach...;)
Jednak zostałam mile zaskoczona, bo historia jest ciekawa, a bohaterowie sympatyczni. Książkę czyta się szybko i niezwykle przyjemnie. Jest bardzo zabawna, ale jak to u Greena bywa, zawiera sporo przemyśleń, można z niej wyciągnąć coś dla siebie.
Colin Singleton - byłe cudowne dziecko, ale wciąż nie geniusz oraz anagramowy maniak znający jedenaście języków, zostaje porzucony po raz dziewiętnasty przez kolejną (czyli dziewiętnastą) dziewczynę o imieniu Katherine. By ulżyć mu w cierpieniu, jego przyjaciel Hassan - nałogowy leń i wielbiciel telewizyjnych programów, namawia go, by wyruszyli w podróż. Podczas jazdy, ich uwagę przyciąga informacja o możliwości obejrzenia grobu arcyksięcia Franciszka Ferdynanda. Nie spodziewają się, że w Gutshot, w stanie Tennessee, odmieni się ich los i czeka ich wiele niespodziewanych przygód. Colin i Hassan poznają Lindsey i jej ferajnę i powoli wsiąkają w życie małej społeczności Gutshot.
Powieść jest wielowarstwowa. Znajdziemy tu humor, dawkę psychologii, trochę matmy ( choć znośnej), gdyż dotyczy ona "Teorematu o zasadzie przewidywalności Katherine", nad którym pracuje Colin. Ta mieszanka sprawia, że nie ma mowy o nudzie.
Lubię sposób, w jaki Green nakreśla charaktery bohaterów i związki jakie między nimi zachodzą. Każda postać ma coś swojego i niepowtarzalnego. Przyjaźń między Hassanem i Colinem, których różni praktycznie wszystko, to jak H. nazywa go sitzpinklerem i kafirem, ich kłótnie - to dla mnie najbarwniejszy i najpiękniejszy, mimo wszystko, element książki.
Koniec powieści jest może trochę zbyt banalny i łatwy do przewidzenia, ale całość wypada dobrze i kończąc czytanie nie poczułam zawodu.

Miałam pewne obawy co do tej książki Greena. Po fascynującej lekturze "Papierowych miast", przejrzawszy "19 razy Katherine" byłam trochę zaniepokojona. Czym? Oczywiście wykresami funkcji, których pełno jest na kartach tej powieści. A co dobrego może być w matematycznych wzorach i wykresach...;)
Jednak zostałam mile zaskoczona, bo historia jest ciekawa, a bohaterowie...