★★★★★★★★★☆

Wciągająca historia, wiele interesujących, aktualnych ciekawostek i sama fabuła skupiająca się na wątku piratów, których postacie skradły moje serce. To książka, od której wymaga się coś innego niż od innych. Czytając, czułam swoje dzieciństwo i przygody, o których wciąż marzę (przynajmniej odbywam je w głowie 😉).

★★★★★★★★★☆

Wciągająca historia, wiele interesujących, aktualnych ciekawostek i sama fabuła skupiająca się na wątku piratów, których postacie skradły moje serce. To książka, od której wymaga się coś innego niż od innych. Czytając, czułam swoje dzieciństwo i przygody, o których wciąż marzę (przynajmniej odbywam je w głowie 😉).

Czy od przygód można się uzależnić? Wydaje mi się, że jak najbardziej tak – ten dreszczyk emocji, chęć bycia tam, gdzie nie był nikt inny, czy zdobycia tego, co do tej pory nie zostało zdobyte, potrafi zawrócić w głowie i sprawić, że człowiek zaczyna pragnąć więcej. Co prawda takie przygody prawie zawsze bywają niebezpieczne, ale nie byłby „przygodowcem” ten, który by nie twierdził, że ryzyko jest w ten zawód wpisane. Jednak znam o wiele bezpieczniejszą możliwość przeżycia tego wszystkiego, i to bez zbytecznego narażania własnego życia. Wystarczy tylko usiąść w jakimś spokojnym miejscu i wziąć do ręki książkę, która natychmiast uruchomi wyobraźnię, a taką pozycją jest niewątpliwie drugi tom cyklu Odyseusze – Postrach Siedmiu Mórz.

Rodzina Wesołowskich ponownie jest razem i przy pomocy Tima wyzwala się z anomalii, a co za tym idzie opuszcza Republikę Piratów. Kontynuując swoją podróż dookoła świata, Matylda i Daniel próbują zapomnieć o tym, co się wydarzyło w miejscu, w którym nie istnieje pojęcie czasu, a piraci to jeden z najmniejszych problemów – co nie znaczy, że mniej niebezpieczny. Mając przy sobie tajemniczy medalion, rodzeństwo usilnie stara się rozwikłać zagadkę Gildii Kartografów i tajemniczego zniknięcia kapitana Banaszkiewicza, który zapewne przepadł w odmętach anomalii, ale czy na dobre? Niestety nie tylko oni interesują się starożytnymi artefaktami, a im bliżej zdają się być poszczególnych przedmiotów, tym więcej mają problemów. Wygląda na to, że kto raz usłyszał dźwięk dzwonu wydobywający się z dna oceanu, ten narazi się na działanie sił, których istnienia nawet nie podejrzewał.

Agnieszka Stelmaszyk ma niesamowity dar łączenia przygody z nauką. Oprócz zwiedzania miejsc, których – być może – czytelnicy nigdy nie odwiedzą, po raz kolejny mają okazję dowiedzieć się co nieco o ciekawostkach dotyczących tychże krain – żyjących w nich zwierzętach czy występującej tam roślinności, której nie można spotkać nigdzie indziej. Wszystko ukazane jest niezwykle malowniczo i – co za tym idzie – niesamowicie pobudza wyobraźnię, dzięki której możliwe jest leniuchowanie na karaibskich plażach, nurkowanie u wybrzeży wyspy St. Vincent, zwiedzanie świątyń Majów czy przedzieranie się przez brazylijską dżunglę.

Nie ukrywam, że z niekłamaną radością powróciłam do przeżywania przygód wraz z niewiarygodnie zgranym rodzeństwem Wesołowskich – po pierwsze, dlatego że z przyjemnością obserwowałam tak trwałą więź emocjonalną istniejącą między siostrą i bratem (co w ówczesnych czasach jest dość niespotykane, bo zazwyczaj każdy żyje własnym życiem już od najmłodszych lat – chyba że na taki rozłam nie pozwolą rodzice),a po drugie – każdy chce się czasem oderwać od szarej rzeczywistości, a ta książka w stu procentach na to pozwala i co najważniejsze, mimo że jest to drugi tom, w niczym nie ustępuje on pierwszemu.

Czytający w żadnym wypadku nie ma czasu na to, żeby się nudzić, ponieważ zostaje wciągnięty w wir wydarzeń, które przenosząc go z miejsca na miejsce nieuchronnie zbliżają do odkrycia najbardziej szokującej prawdy i zmierzenia się z jej następstwami.

Mogę mieć jedynie nadzieję, że młodzi detektywi pojawią się jeszcze w Republice Piratów i spotkają przyjaciół, których tam zostawili. Może nie była to kraina mlekiem i miodem płynąca, jednak miała w sobie coś przyciągającego, co sprawiało, że chciało się tam zostać – a może po prostu mam w sobie coś z pirata?

Link do mojej recenzji: http://redakcja-essentia.pl/2017/03/odyseusze-postrach-siedmiu-morz/

Czy od przygód można się uzależnić? Wydaje mi się, że jak najbardziej tak – ten dreszczyk emocji, chęć bycia tam, gdzie nie był nikt inny, czy zdobycia tego, co do tej pory nie zostało zdobyte, potrafi zawrócić w głowie i sprawić, że człowiek zaczyna pragnąć więcej. Co prawda takie przygody prawie zawsze bywają niebezpieczne, ale nie byłby „przygodowcem” ten, który by nie...

Niedawno miałam okazję napisać Wam kilka słów o "Gwieździe Morza" czyli pierwszej części z bardzo fajnej i ciekawej serii dla młodzieży "Odyseusze". Po przeczytaniu poprzedniej książki od razu chwyciłam po kontynuacje. Niestety czasu na czytanie nie miałam tak wiele jakbym sobie tego życzyła, ale i tak podczytywałam o morskich przygodach Matyldy i Daniela kiedy tylko miałam ku temu okazję. Dlatego czym prędzej powiem Wam co też tym razem spotkało naszych bohaterów.


Wiadomo jak to jest przy kolejnych częściach z serii. Chcąc nie chcąc muszę Wam zdradzić co nieco tego co działo się poprzednio bo inaczej niewiele moglibyście z tego zrozumieć. Także usiądźcie się wygodnie i przygotujcie na morskie przygody pełne niezwykłości, pełne potworów, magii, niebezpieczeństw i piratów, a także podróże po dżunglach i

Głównymi bohaterami jest tutaj polskie rodzeństwo. Matylda ma dwanaście lat, jej brat Daniel jest o rok starszy. W pierwszej części mieliśmy okazję przeczytać o tym, że dzieciaki wraz ze swoimi rodzicami wyruszyli w rejs dookoła świata. Niestety stało się coś okropnego. Wielki morski potwór porwał ich rodziców, a oni sami wraz z jachtem zostali przeniesieni jakby do innego wymiaru. Do dawnych czasów, do miejsca zwanym Republiką Piratów gdzie na morzach grasowali najgorszy i najniebezpieczniejsi szubrawcy.

Dzieciaki zostały napadnięte przez jednego z tych łotrów i ich dalsze losy były naprawdę burzliwe. Uratowani przez królewskiego Komodora, przetrzymywani w jakimś niewiadomym celu bez szans na pomoc, uciekli i znowu dołączyli do piratów. Pirackie napady, wypadek statku, ratunek przez syreny, zostawienie Daniela na bezludnej wyspie, poszukiwania skarbu tak wielkiego i tak cennego, że nawet nie można sobie tego wyobrazić. Do tego straszna zmora chcąca skrzywdzić Matyldę, kapitan piratów trzymający ją po to, aby dobrać się do dziwnego i tajemniczego skarbu...

Nie opowiem Wam wszystkiego, ale koniecznie muszę zdradzić choć tyle, że dzieciaki odzyskają rodziców i wraz z niezwykle cenną mapą trafią z powrotem do naszego świata. I tak naprawdę dopiero w tym momencie rozpoczyna się kolejne ogromna przygoda. Tym razem odwiedzimy piękne miejsca, starożytne ruiny, podwodne jaskinie... Jednak w Postrach Siedmiu Mórz nie ma zamiaru zostawić ich w spokoju... Musicie uwierzyć mi na słowo - będzie naprawdę ciekawie!

Zakończenie drugiej części okazało się jeszcze bardziej intrygujące niż w pfzypadku części pierwszej. Zapowiedziana jest kontynuacja serii, a ja już nie mogę doczekać się, aby dowiedzieć się co wydarzy się dalej, co jeszcze spotka rodzinę Wesołowskich, czego chce od nich Postrach Siedmiu Mórz. Jestem także strasznie ciekawa tego co za miejsca odwiedzą w kolejnym tomie, o czym będziemy mieli okazję poczytać. Bo nie wiem czy wiecie, ale oprócz opowieści opisującej niebezpieczne przygody naszych bohaterów mamy także okazję dowiedzieć się wielu interesujących rzeczy na różne inne tematy.

Bowiem autorka co jakiś czas robi przerwy w historii i zamieszcza ciekawostki na przykład pisuje jak dokładnie wyglądało życie na pirackim okręcie, jakie panowały obowiązki, jaką dietę mieli piraci. Zobaczymy także jak wiązać różne żeglarskie węzły, przeczytamy o trzech najsłynniejszych kobietach piratkach, zobaczymy w jaki sposób powstają podwodne jaskinie, przeczytamy o starożytnych Majach, o wilgotnym lesie równikowym, poznamy mieszkańców lasu deszczowego w Brazylii... A to nadal nie wszystko :)

Jak widzicie seria "Odyseusze" to nie tylko ciekawa opowieść, ale także skarbnica wiedzy. Dla młodego czytelnika, który interesuje się zarówno podróżami jak i ogólnie światem zarówno przyrody jak i zwierząt, a także historią to z całą pewnością wspaniały dodatek. Moim zdaniem to strzał w dziesiątkę. Z całą pewnością i bez tych wszystkich informacji byłoby ciekawie, ale jestem pewna, że nie aż tak bardzo!

Ja osobiście jestem wielką fanką twórczości Pani Agnieszki Stelmaszyk. Mimo swojego wieku jedną z moich ulubionych serii jest wspaniała seria "Kroniki Archeo". Tutaj w "Odyseuszach" można spotkać nieco drobnych podobieństw, ale historie są zupełnie inne, przygody są zupełnie inne, bohaterowie także są zupełnie inni.

I jeśli już miałabym się do czegoś przyczepić to chyba wyłącznie do tego dlaczego w przypadku "Odyseuszy" nie mamy sztywnej oprawy tak jak w "Kronikach Archeo" ? Niby w niczym nie ujmuje to tym powieściom, ale bezsprzecznie książki te prezentowałyby się bardziej efektownie w sztywnych okładkach ;) W żadnym wypadku mi to nie przedszkadza i tak uważam, że koniecznie sami musicie przekonać się o tym jak wciągające okazują się te morskie przygody rodziny Wesołowskich!

Niedawno miałam okazję napisać Wam kilka słów o "Gwieździe Morza" czyli pierwszej części z bardzo fajnej i ciekawej serii dla młodzieży "Odyseusze". Po przeczytaniu poprzedniej książki od razu chwyciłam po kontynuacje. Niestety czasu na czytanie nie miałam tak wiele jakbym sobie tego życzyła, ale i tak podczytywałam o morskich przygodach Matyldy i Daniela kiedy tylko miałam...

Z kolejnym tomem się poprawia i robi się ciekawa historia.

Z kolejnym tomem się poprawia i robi się ciekawa historia.

Polecam

Polecam