Zaskakująco wciągająca i zaskakująca opowieść. Jednak, gdy zobaczyłam kto jest autorem nie mogłam się oprzeć przed przeczytaniem. I nie pożałowałam.

Zaskakująco wciągająca i zaskakująca opowieść. Jednak, gdy zobaczyłam kto jest autorem nie mogłam się oprzeć przed przeczytaniem. I nie pożałowałam.

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Jak dobrze było wrócić do magicznego świata wykreowanego przez autora. Tym razem głównym bohaterem zostaje tytułowa Sophie, której całe życie wypełniają książki: ich sprzedaż, czytanie, naprawianie. Niestety, gdy w jej mieście szykuje się Stos Postępu, na którym mają spłonąć wszystkie opowieści inkwizytor Kołtun za wszelką cenę pragnie ją pojmać. Na szczęście u jej boku stają Peter Nimble wraz z Sir Splątem, by spróbować uratować świat jaki znają. Dziewczynka powoli odkrywa świat pełen magii oraz prawdę o swej przeszłości, o tym kim była jej matka i w jak tragiczny sposób zginęła. Zostaje także obarczona niezwykłym zadaniem: ma zostać ostatnią Strażniczką czterech magicznych ksiąg. Czy tak niebezpieczna misja się powiedzie i ile będzie kosztowała naszych dzielnych bohaterów? Tego musicie dowiedzieć się sami! Gorąco polecam.

Jak dobrze było wrócić do magicznego świata wykreowanego przez autora. Tym razem głównym bohaterem zostaje tytułowa Sophie, której całe życie wypełniają książki: ich sprzedaż, czytanie, naprawianie. Niestety, gdy w jej mieście szykuje się Stos Postępu, na którym mają spłonąć wszystkie opowieści inkwizytor Kołtun za wszelką cenę pragnie ją pojmać. Na szczęście u jej boku...

Kolejne przygody Petera Nimble'a i jego kompana sir Spląta, tylko że nasz genialny złodziej nie jest tym razem najważniejszą postacią. To tytułowa Sophie Quire gra pierwsze skrzypce. Na szczęście Peter (bardzo go polubiłam po pierwszej części) i sir Spląt jej pomagają więc dostajemy dość ciekawe trio :) Jeśli ktoś wcześniej czytał książki Auxiera to literacko niczym się nie zaskoczy. Mi bardzo odpowiada język i styl autora, bo czuję się tak, jakby ktoś mi opowiadał piękną, mądrą baśń. Bardzo podoba mi się duet Peter - Sophie, autor stworzył bardzo fajną relację między dwojgiem dzieci, bardzo naturalną. W ogóle postacie, które występują w tej części są również świetnie nakreślone, nie są jednoznaczne (a przynajmniej nie wszyscy),a świat przedstawiony bardzo dobrze opisany. Historia jest ciekawa i trzyma w napięciu. Z chęcią sięgnę po kolejne książki Auxiera.

Kolejne przygody Petera Nimble'a i jego kompana sir Spląta, tylko że nasz genialny złodziej nie jest tym razem najważniejszą postacią. To tytułowa Sophie Quire gra pierwsze skrzypce. Na szczęście Peter (bardzo go polubiłam po pierwszej części) i sir Spląt jej pomagają więc dostajemy dość ciekawe trio :) Jeśli ktoś wcześniej czytał książki Auxiera to literacko niczym się nie...

"Sophie Quire ostatnia Strażniczka Książek" to drugi tom przygód Petera Nimble'a i sir Splątą, którzy podobno dwa lata wcześniej uratowali Leszczynowe Królestwo, jednak tutaj pierwsze skrzypce gra tytułowa Sophie. Sophie Qiure pracując w księgarni swojego ojca naprawia zniszczone książki. Jej życie wydaje się być spokojne, do czasu, gdy w Gwarburgu (równie spokojnym i nudnym miasteczku) władze postanawiają zorganizować ceremonię spalenia wszystkich książek z baśniami, aby pozbyć się nonsensu i zabobonów, i tym samym poczynić krok w stronę nowoczesności. Chyba dla każdego miłośnika literatury wizja zniszczenia wszystkich książek opowiadających o magii jest rzeczą potworną (zwłaszcza, że w historii świata takie rzeczy faktycznie miewały miejsce!),jednak wydarzenie to jest zaledwie wstępem do przygody, która czeka na dwunastoletnią Uzdrawiaczkę Książek. Gdy Peter Nimble i sir Spląt wręczają dziewczynce bardzo zniszczoną, dziwną księgę, dla tej trójki rozpoczyna się niebezpieczna i magiczna misja, od której powodzenia zależy los świata.

Zachwycona poprzednią książką Jonathana Auxiera "Nocny Ogrodnik" z entuzjazmem sięgnęłam po przygody Petera Nimble'a i od pierwszej strony czułam, że będzie to świetna opowieść. Chociaż nie czytałam poprzedniego tomu z tej serii, nie miałam żadnego problemu z wczuciem się w tę przygodę.
Od samego początku spodobał mi się klimat i okoliczności, a także tajemnicza atmosfera, ale najmilej zaskoczyły mnie nietuzinkowe postaci. Peter i sir Spląt to duet, który skradnie serce każdego czytelnika, a Mdame Upiorna, Profesor Placek , Akrazja, Taro, a nawet Inkwizytor Kołtun to świetnie wykreowane osobistości! Słownictwo i nazwy własne pojawiające się w tej historii zdecydowanie zasługują na uwagę, bo nigdy wcześniej nie czytałam o Szybkojeżynie, Wgłębikraju, Przerazipaści czy też o karczmie Ostatni Spoczynek!

Przygody Sophie Quire, to książka, która niebezpiecznie szybko porywa czytelnika w wir przygód, magii, bzdur i nonsensów. Jest świetnie napisana od pierwszej strony do ostatniej kropki, dlatego mam nadzieję, że Jonathan Auxier jeszcze mile zaskoczy swoich czytelników.

"Sophie Quire ostatnia Strażniczka Książek" to drugi tom przygód Petera Nimble'a i sir Splątą, którzy podobno dwa lata wcześniej uratowali Leszczynowe Królestwo, jednak tutaj pierwsze skrzypce gra tytułowa Sophie. Sophie Qiure pracując w księgarni swojego ojca naprawia zniszczone książki. Jej życie wydaje się być spokojne, do czasu, gdy w Gwarburgu (równie spokojnym i...

„Opowieści to nie tylko pusta rozrywka, która ma nas zająć w deszczowe dni. (…) Opowieści to rodzaj magicznych zaklęć, być może najsilniejszych, jakie istnieją, a ich celem jest przywołanie możliwości. (…) Z każdym rzucanym zaklęciem niemożliwe staje się trochę bardziej możliwe.”
Jonathan Auxier rzucił na mnie zaklęcie: zaczarował mnie książką o Peterze Nimble’u i zaskoczył opowieścią o Sophie Quire. Ponieważ te dwie książki niejako łączą się, to nie sposób uniknąć porównań. Opowieść o Peterze Nimble’u jest okrutną baśnią z nieprawdopodobną fabułą i jeszcze niezwyklejszym zakończeniem. Liczyłam, że historia Sophie będzie taka sama, ale… Przeliczyłam się. „Sophie Quire” jest opowieścią dla grzecznych dzieci opartą na szablonie: zwyczajna dziewczyna odkrywa, że nie jest zwyczajna i musi wyruszyć w pełną niebezpieczeństw podróż, by uratować świat.
Co więcej, mam mieszane uczucia odnośnie Sophie. Na samym początku Sophie dała się poznać jako odważna 12-latka, która ryzykując własne bezpieczeństwo postanawia ukraść książki ze Stosu, by uratować je przed śmiercią w płomieniach. Zrozumiałam jej odmowę naprawy książki w trosce o bezpieczeństwo swojego ojca i zaimponowała mi, gdy wreszcie się na nią zgodziła. A później? Później Sophie jest prowadzona za rączkę przez Petera, profesora Placka, a później Akrazję. Umie zadawać pytania i naprawiać książki. Jednak od ostatniej strażniczki książek wymagałabym więcej… zaangażowania? samodzielnego myślenia? Ba! W finałowej scenie to Akrazja wymyśliła sposób na pokonanie Ducha Czasu. Owszem, po zaakceptowaniu planu, Sophie w heroiczny sposób go wykonała, lecz… Właśnie. Czy to nie strażniczka książek powinna odkryć odpowiedź na pytanie: jak pokonać Ducha Czasu? Czy strażniczka książek powinna zadawać tylko pytania i czekać, aż ktoś poda jej odpowiedź?
Jeśli mam tyle krytycznych uwag dotyczących książki, to dlaczego dałam tak dużo gwiazdek? Ponieważ „Sophie Quire – ostatnia strażniczka książek” jest dobrze napisaną, mimo wszystko ciekawą opowieścią, o wartościach, jakie dają książki. Przekonuje ona, że książki nie są nonsensem, lecz zawierają w sobie magię, bez której życie byłoby nudne, monotonne i pozbawione smaku. Jonathan Auxier wywyższył książki dając im niezwykłe możliwości. I nie mówię tu tylko o Księgach Kto, Co, Gdzie i Kiedy, ale o zwykłych książkach ze zwykłymi opowiadaniami; to te zwykłe tomy są magiczne dając czytelnikom nadzieję, odwagę, możliwości, marzenia i wzory do naśladowania.
A co daje czytelnikowi „Sophie Quire – ostatnia strażniczka książek”? Daje nam cudowną opowieść o książkach, nienawiści do magii, miłości do książek i ślepym podążaniu tłumu. Jeden człowiek przekonał całą krainę, że książki to nonsens i, to właśnie bezwolny tłum, prawie nie zniszczył świata. Więc jeśli ktoś będzie wołał: „Precz z nonsensem”, bądźmy jak Sophie Quire – zwyczajna, niedoskonała 12-latka, która, mimo wszystko uratowała świat.

„Opowieści to nie tylko pusta rozrywka, która ma nas zająć w deszczowe dni. (…) Opowieści to rodzaj magicznych zaklęć, być może najsilniejszych, jakie istnieją, a ich celem jest przywołanie możliwości. (…) Z każdym rzucanym zaklęciem niemożliwe staje się trochę bardziej możliwe.”
Jonathan Auxier rzucił na mnie zaklęcie: zaczarował mnie książką o Peterze Nimble’u i...

Ostatnia strażniczka książek.

Całą historia zachęciła mnie właśnie tytułem, byłam ciekawa co autor zdołał wymyślić w tym temacie i się nie zawiodłam.

Nasza główna bohaterka Sophie mieszka w księgarni należącej do jej ojca i zmarłej matki. Zbliża się święto promowane hasłem "Precz z nonsensem", gdzie palą książki na stosie. Sophie chce uratować chociaż część książek. Potem Poznaje Petera z poprzedniej książki autora (można czytać obie oddzielnie),dostaje do naprawy księgę "Kto?" i tak zaczyna się jej wielka przygoda.

Wiele mi się w tej książce podobało. Na pewno główny pomysł o księgach "Kto", "Gdzie", "Kiedy" i "Co", ułożenie książki na części poświęcone danej księdze, która ukazuje to o co ją spytasz, pod warunkiem, że pytanie zaczyna się od tytułu danej książki.

Jeśli chodzi o bohaterów byli bardzo fajnie wykreowani, a przede wszystkim było widać, że Sophie i Peter są nastolatkami (żeby nie mówić dziećmi),mieli swoje humorki, obrażali się na siebie i oczywiście jak to w książkach na początku nie zbyt się lubili. Pomysł z rycerzem w ciele kota zmieszanego z koniem jest świetny, a jego historia jeszcze bardziej, widać, że zachowuje się jak rycerz nawet w tym ciele.

Świat jest świetnie opisany, czyta się szybko i lekko. Wszystko po kolei wciąga cię do magicznego świata.

Przy końcówce był jeden lekko naciągany fragment, na siłę robić pełen Happy End, ale prócz tego książka jest wyśmienita, a koniec i w szczególności ostatni akapit wkradł się w moje serduszko i pozostanie w nim na zawsze.

Podsumowując jest to lekka i przyjemna opowieść pełna magii, zaskakujących momentów, ale też do pośmiania, niby dla dzieci/ młodzieży, ale polecam każdemu kto kocha magię i chce przeczytać lekką, wciągającą książkę.

Ostatnia strażniczka książek.

Całą historia zachęciła mnie właśnie tytułem, byłam ciekawa co autor zdołał wymyślić w tym temacie i się nie zawiodłam.

Nasza główna bohaterka Sophie mieszka w księgarni należącej do jej ojca i zmarłej matki. Zbliża się święto promowane hasłem "Precz z nonsensem", gdzie palą książki na stosie. Sophie chce uratować chociaż część książek....

Sophie Quire to ostatnia strażniczka magicznych czterech książek. Kontynuacja Petera Nimbla o którym nie mam zielonego pojęcia bo jak to u mnie bywa (czasami) wpadam w jakiś środek serii, ale nic straconego bo bardzo chce nadrobić zaległości…

Książka jest świetna, fantastyczna, magiczna. Fabuła wciągająca i intrygująca. Oj dzieje się dzieje w niej dużo dlatego nie mogłem się od niej oderwać. Klimaty ala H.Potter – występują magiczne stworzenia , mandragory, świetliki,zaklęte postacie…

Sophie Quire to ostatnia strażniczka magicznych czterech książek. Kontynuacja Petera Nimbla o którym nie mam zielonego pojęcia bo jak to u mnie bywa (czasami) wpadam w jakiś środek serii, ale nic straconego bo bardzo chce nadrobić zaległości…

Książka jest świetna, fantastyczna, magiczna. Fabuła wciągająca i intrygująca. Oj dzieje się dzieje w niej dużo dlatego nie mogłem...

Kontynuacja "Peter Nimble i magiczne oczy" podobnie jak poprzednia książka napisana dobrze, trzyma napięcie, wszystko owiane jest mgiełką tajemnicy i niedomówień, trochę straszna, ale nie brutalna.

można czytać nie czytając poprzedniej części.
mnie ujęło podejście do książek i pokazanie - w przenośni - magii półki z książkami, biblioteki

polecam dla dzieci i ich rodziców.

Kontynuacja "Peter Nimble i magiczne oczy" podobnie jak poprzednia książka napisana dobrze, trzyma napięcie, wszystko owiane jest mgiełką tajemnicy i niedomówień, trochę straszna, ale nie brutalna.

można czytać nie czytając poprzedniej części.
mnie ujęło podejście do książek i pokazanie - w przenośni - magii półki z książkami, biblioteki

polecam dla dzieci i ich...

Ta książka jest naprawdę świetna. Jest w niej wiele przygód oraz fantastyki. Bardzo przyjemnie czytało mi się tą książkę. Bywało tak że nie mogłam się od niej oderwać. Myślę że warto ją przeczytać.

Ta książka jest naprawdę świetna. Jest w niej wiele przygód oraz fantastyki. Bardzo przyjemnie czytało mi się tą książkę. Bywało tak że nie mogłam się od niej oderwać. Myślę że warto ją przeczytać.