Murakami jest autorem kompletnym, którego czyta się (i przeżywa) równie dobrze zarówno w krótszych, jak i dłuższych formach literackich. Jego styl i rozpoznawalna nostalgiczna nuta są doskonałym spoiwem dla tego zbioru opowiadań, nadając całości spójnego charakteru. Tych wspólnych mianowników jest oczywiście więcej – nie ograniczają się jedynie do wymienionego na obwolucie motywu fabularnego w postaci trzęsienia ziemi. Uważny czytelnik dostrzeże tematykę przemijania, zagubienia, poszukiwania siebie – w warstwie stylistycznej rzeczywistość przeplata się z ułudą, a oniryzm i surrealizm są dość mocno zaakcentowane. Murakami stworzył opowiadania o otwartej kompozycji i zakończeniu, pozostawiając wiele niedopowiedzeń, nie ujawniając wszystkich kart – dzięki temu udało mu się sprawić, że echa jego utworów jeszcze długo brzmią w myślach nienasyconego odbiorcy, starającego się dopowiedzieć resztę poznanych historii.

Murakami jest autorem kompletnym, którego czyta się (i przeżywa) równie dobrze zarówno w krótszych, jak i dłuższych formach literackich. Jego styl i rozpoznawalna nostalgiczna nuta są doskonałym spoiwem dla tego zbioru opowiadań, nadając całości spójnego charakteru. Tych wspólnych mianowników jest oczywiście więcej – nie ograniczają się jedynie do wymienionego na obwolucie...