Bardzo ciekawe uniwersum wykreowane z prawdopodobnego rozwoju współczesnej nauki. Sama fabuła jest miałka, praktycznie nie istnieje. Powieść polega bardziej na zgłębianiu zasad i rozwoju tego uniwersum. Trudność mogą sprawiać przeskoki w czasie i mnogość bohaterów, ale gdyby akcja była intrygująca to mobilizowałoby to do większego skupienia, a tak… no cóż nie porywa.
Ponieważ cenię w si-fi wyobraźnię i spójność wizji dałam 6 zamiast 5.

Bardzo ciekawe uniwersum wykreowane z prawdopodobnego rozwoju współczesnej nauki. Sama fabuła jest miałka, praktycznie nie istnieje. Powieść polega bardziej na zgłębianiu zasad i rozwoju tego uniwersum. Trudność mogą sprawiać przeskoki w czasie i mnogość bohaterów, ale gdyby akcja była intrygująca to mobilizowałoby to do większego skupienia, a tak… no cóż nie...

"Stacja Centralna" to powieść napisana pięknym, barwnym, wręcz lirycznym językiem, w którym da się wyczuć echa prozy Raya Bradbury'ego, z pomysłami których nie powstydziłaby się Ada Palmer, popularna w Polsce dzięki serii Uczta Wyobraźni. A jednak Lavie Tidhar pisze unikatowo, kreuje światy i postaci niczym najlepsi i najważniejsi spośród tuz literatury sci-fi, jak choćby Peter Watts czy Neal Stephenson.

Mam jednak wrażenie, że prawdziwi fani hard sci-fi oprócz ciekawych pomysłów niewiele tutaj dla siebie znajdą. Autor snuje swoją opowieść niespiesznie, nie ma w "Stacji Centralnej" galopującej akcji, nie ma skomplikowanej intrygi, świat widziany jest z perspektywy garstki bohaterów z jednego miasta Tel Aviv, który choć jest barwnie opisany, stanowi zaledwie niewielką część świata. Lavie Tidhar każe zaglądać nam do tego uniwersum niczym przez dziurkę od klucza, podczas gdy chciałoby się otworzyć te drzwi szeroko, zobaczyć więcej.

Dlatego też, pomimo całego mojego zachwytu, "Stacja centralna" otrzymuje ode mnie "tylko" 7 gwiadek - książka bardzo dobra. Pozostawia ona po sobie zbyt dużo niedosytu, jakby była przystawką, po której główne danie nigdy nie nadeszło. No, chyba że autor napisze coś więcej w tym samym świecie, a wtedy biorę taką książkę w ciemno.

"Stacja Centralna" to powieść napisana pięknym, barwnym, wręcz lirycznym językiem, w którym da się wyczuć echa prozy Raya Bradbury'ego, z pomysłami których nie powstydziłaby się Ada Palmer, popularna w Polsce dzięki serii Uczta Wyobraźni. A jednak Lavie Tidhar pisze unikatowo, kreuje światy i postaci niczym najlepsi i najważniejsi spośród tuz literatury sci-fi, jak choćby...

Książka o wszystkim i o niczym. Podziwiam świat, nie mając pojęcia o czym jest ta historia... Taki chaotyczny zlepek sytuacji obyczajowych z codziennego życia mieszkańców Stacji Centralnej, ubarwiany wstawkami informacyjnymi na temat funkcjonowania ichniejszego świata.

Czyta się lekko, ale nie wiadomo co się czyta i po co się to czyta, dlatego ciężko pozostać zmotywowanym. Niby 300 stronic przez które z łatwością w dwa dni człowiek powinien przebrnąć, a tym czasem miga się od sięgania i kontynuowania.

Niestety nie mogę tego polecić, bo nie ważne jak bardzo podoba mi się złożoność świata, to historia jest tak nijaka że po zrozumieniu podstawowych elementów settingu, nie chce się już czytać dalej.

EDIT:
Czytam obecnie "Ślepowidzenie" od Peter Watts. Żałuję że nie przeczytałem go wcześniej, bo pewnie darowałbym sobie "Stacja Centralna" która jest niczym więcej jak tandetną kopią, w dodatku pozbawioną fabuły. Wcześniej dawałem ocenę 3/10 ale w tym wypadku niestety obniżam na 1/10. Straciła ta pozycja u mnie wszelkie argumenty.

Książka o wszystkim i o niczym. Podziwiam świat, nie mając pojęcia o czym jest ta historia... Taki chaotyczny zlepek sytuacji obyczajowych z codziennego życia mieszkańców Stacji Centralnej, ubarwiany wstawkami informacyjnymi na temat funkcjonowania ichniejszego świata.

Czyta się lekko, ale nie wiadomo co się czyta i po co się to czyta, dlatego ciężko pozostać...

Jest to moim zdaniem jedna z ciekawszych pozycji z półki fantastyki naukowej z jaka miałem do czynienia w ostatnich latach wnosząca w jej zakurzoną schematami formułę lekki powiew świeżej przewietrzającej twórczości. Wyjątkowość ta nie objawia się pod postacią eksplozji futurystycznych fajerwerków nasycających neurony wysokokalorycznymi wizjami z zakresu nauki i techniki podanymi w złożonej oraz monumentalnej fabularnie potrawie. Autor wszystko opiera na subtelnych niuansach filozoficznych wkomponowanych elegancko w spójny obraz rzeczywistości sklejony z interesujących, choć niejednokrotnie eksploatowanych koncepcji fantastyczno-naukowych. Zasiewają one intelektualne ziarenko w rozumowaniu i wyobraźni odbiorcy, z którego wykiełkują rozimprowizowane interpretacje żyjące własną jednostkową egzystencją lub zgnije pozostawiając swąd niedosytu, rozczarowania i literackiego kaca.

Jest to moim zdaniem jedna z ciekawszych pozycji z półki fantastyki naukowej z jaka miałem do czynienia w ostatnich latach wnosząca w jej zakurzoną schematami formułę lekki powiew świeżej przewietrzającej twórczości. Wyjątkowość ta nie objawia się pod postacią eksplozji futurystycznych fajerwerków nasycających neurony wysokokalorycznymi wizjami z zakresu nauki i techniki...

Jak na fantastyke to bardzo przyjemna i ciekawa książka. Daje dużo do myślenia ta powieść. Fascynująca książka i ciekawa do tego stopnia , że trudno oderwać się od czytania.
Polecam

Jak na fantastyke to bardzo przyjemna i ciekawa książka. Daje dużo do myślenia ta powieść. Fascynująca książka i ciekawa do tego stopnia , że trudno oderwać się od czytania.
Polecam

Obyczajowa sci-fi. Dobrze i ciekawie zapowiadający się świat przyszłości, w którym ostatecznie nic się nie dzieje. Tylko dla miłośników takiego długiego opowiadania bez żadnych konkretów.

Obyczajowa sci-fi. Dobrze i ciekawie zapowiadający się świat przyszłości, w którym ostatecznie nic się nie dzieje. Tylko dla miłośników takiego długiego opowiadania bez żadnych konkretów.

Książka tylko dla sympatyków sci-fi. Nie dobrnąłem do końca. Zniechęciło mnie brak jednostajnej fabuły. Każdy rozdział opowiada zupełnie o czymś innym.

Książka tylko dla sympatyków sci-fi. Nie dobrnąłem do końca. Zniechęciło mnie brak jednostajnej fabuły. Każdy rozdział opowiada zupełnie o czymś innym.

Niestety, nie byłem w stanie ukończyć książki. Specyficzny styl pisania autora zmęczył mnie. Niektóre rozdziały wciągnęły mnie a niektórych nie byłem w stanie ukończyć.

Niestety, nie byłem w stanie ukończyć książki. Specyficzny styl pisania autora zmęczył mnie. Niektóre rozdziały wciągnęły mnie a niektórych nie byłem w stanie ukończyć.

Wynudziłem się. Aczkolwiek kreatywna projekcja przyszłości. Niemniej niczym nie zachwyca.

Wynudziłem się. Aczkolwiek kreatywna projekcja przyszłości. Niemniej niczym nie zachwyca.

Ciekawa pozycja - zarówno ze względu na pochodzenie Autora, jak i miejsce akcji. Naprawdę perełka.

Ciekawa pozycja - zarówno ze względu na pochodzenie Autora, jak i miejsce akcji. Naprawdę perełka.