Dawno nie czytałam tak dziwnej książki. Bohaterka zabija swoją matkę. Bardziej przypadkowo niż z premedytacją. Po dokonaniu zbrodni zaczyna analizować swoje życie. Okazuje się, że matka od dawna ją wykorzystywała na każdym kroku i tłamsiła. Okazuje się, że denatka nie była, delikatnie mówiąc, zbyt lubiana wśród swoich bliskich. Z dystansem podchodziły do niej wnuczki i być może dlatego nie udało im się wpaść w sidła babki. Starsza pani była apodyktyczna i od zawsze właściwie egoistycznie nastawiona do życia. Chciała brać od wszystkich, z siebie nie dając nic. Uważała się za pokrzytwdzoną przez los i niedocenioną przez wszystkich (w młodości pozowała do reklam bielizny). Była człowiekiem bluszczem - sama chora psychicznie doprowadziła do choroby zarówno męża, jak i jedyną córkę. Wszyscy w tej rodzinie kończą źle. I sam ten wątek byłby może ciekawy, gdyby nie styl jakim operuje pani Sebold - ciężki do czytania, niełatwo się skupić na tym, co się ma przed oczami. A już zdecydowanie najgorszym wątkiem jest znajomość głównej bohaterki z synem najlepszej przyjaciółki - były to dla mnie prawdziwie niesmaczne "momenty". Choć ciężko było mi przebrnąć przez tę powieść, coś mnie wciągało, intrygowało. Może byłam ciekawa, czy zbrodniarka zostanie ukarana?

Dawno nie czytałam tak dziwnej książki. Bohaterka zabija swoją matkę. Bardziej przypadkowo niż z premedytacją. Po dokonaniu zbrodni zaczyna analizować swoje życie. Okazuje się, że matka od dawna ją wykorzystywała na każdym kroku i tłamsiła. Okazuje się, że denatka nie była, delikatnie mówiąc, zbyt lubiana wśród swoich bliskich. Z dystansem podchodziły do niej wnuczki i być...