Czytając "Dom z papieru" stykamy się z historią człowieka, który do tego stopnia poświęcił swoje życie książkom, że całkowicie się od nich uzależnił.

Już na pierwszej stronie możemy przeczytać:

"Książki zmieniają los ludzi."

Autor postanowił zagłębić się w skrajnie pesymistyczny scenariusz, jaki może wywołać nadmierna uwaga poświęcona literaturze. Okazuje się, że bibliofil Carlos Brauer, przeznaczył dla zebranych książek całą powierzchnię użytkową swojego domu. Książki piętrzyły się w kuchni, na schodach, a nawet w łazience. Oddając ostatnie pomieszczenie swoim papierowym towarzyszom, Carlos postanowił poświęcić się na tyle, by korzystać wyłącznie z zimnej wody, po to, by para wodna nie wpłynęła destrukcyjnie na poustawiane niedaleko księgozbiory. Mało tego! Z braku miejsca dla nowych papierowych nabytków, Carlos postanowił sprzedać auto, by zyskać kolejne metry powierzchni w garażu. Szczyt dziwactwa? Cóż, "wymyślny" bibliofil nie ograniczał się w swoich nietypowych pomysłach, gdyż posunął się do tego, by pijąc wino stawiać kieliszek również przy książce, ułożonej na stole. Jednak to nie wszystko, jeśli chodzi o przywiązanie tego osobliwego człowieka do książek. Jak się okazuje można mieć ciekawsze pomysły związane ze sporą kolekcją swych książkowych ulubieńców.

Po przeczytaniu "Domu z papieru" zastanawiam się, czy nie można było tego wszystkiego opisać z jakąkolwiek dozą optymizmu... W końcu książki potrafią też zmienić życie w pozytywny sposób:)

Mimo wszystko warto przeczytać, polecam!

Czytając "Dom z papieru" stykamy się z historią człowieka, który do tego stopnia poświęcił swoje życie książkom, że całkowicie się od nich uzależnił.

Już na pierwszej stronie możemy przeczytać:

"Książki zmieniają los ludzi."

Autor postanowił zagłębić się w skrajnie pesymistyczny scenariusz, jaki może wywołać nadmierna uwaga poświęcona literaturze. Okazuje się, że...