Książka została mi polecona, więc zamówiłam w bibliotece i wypożyczyłam. Przede wszystkim napisana jest prostym, lekkim językiem, co sprawia, że "swobodnie" się ją czyta i dość szybko. To pozwala także na skupieniu swojej uwagi na czymś innym, ważniejszym, a mianowicie na treści, która jest tutaj przekazana. Pokazuje ona bowiem życie księdza od tej drugiej strony, od kuchni. Poznajemy jego bolączki, problemy, tęsknoty. W dzisiejszym czasie Kościół niestety przeżywa kryzys, ludzie coraz częściej zwracają uwagę na to co dzieje się w środku Kościoła - pedofilię, skorumpowanie księży, gejostwo. Na tym niestety cierpi także sama wiara, którą moim zdaniem należy odróżnić od Kościoła jako instytucji. I w tym momencie popiera hasło młodzieży: Bóg tak, Kościół nie. Ksiądz Groser poszukuje sam dla siebie sensu swojego powołania, też przeżywa kryzys, do tego jeszcze dochodzi straszna samotność, bark otwartości, zamknięcie w sobie. Patrząc z grubsza książka porusza bardziej problemy życia codziennego księży niż sferę duchową. Pozostawia jednak kilka pytań bez odpowiedzi... jednym z nich jest pytanie: skoro Bóg zsyła na człowieka tyle zmartwień i trosk, ile dany człowiek potrafi unieść, to co z samobójcami? Przecież to właśnie Ci biedni ludzie, którzy sami sobie nie potrafi pomóc i ich problemy ich przerosły....Poza tym czemu taki ksiądz jak Groser pozwala sobą rządzić, sobą i swoim życiem?! Księży też co rusz przenoszą z miejsca na miejsce (zwłaszcza jak ksiądz coś "nabroił") i nasz Groser tłumaczy dziewczynie, że przenoszą go, bo tutaj nie może być księdzem. Dziewczyna mu wtedy zadaje mądre pytanie: tutaj nie może być księdzem, a tam będzie mógł być? A do tego nie zgadza się w tej kwestii, że ludzie świeccy mają podobne problemy - tez muszą zgadzać się z szefem, bo jeśli nie, to stracą pracę i tu już nikt im nie pomoże, nie przeniesie ich do "innej parafii", i tutaj muszą juz sobie radzić sami... W książce bardzo mocno poruszana jest kwestia celibatu, jego zasadności, przestrzegania itd. I moim zdaniem po pierwsze nie powinno go być, bo uważam, że jest to wbrew ludzkiej naturze i stąd wynika większość problemów księży, po drugie ja jako osoba wierząca nie wymagam od kleru takiej ofiary, nawet było lepiej jakby mogli mieć żony, dzieci, rodziny. Wtedy mogliby stać się przykładem dla innych ludzi.

Księdza Grosera poznajemy jak zostaje przeniesiony do innej parafii, ponieważ w tej dotychczasowej nie potrafi znaleźć porozumienia z proboszczem. Do tego proboszcz potajemnie zagląda do jego notatek, a dokładnie do napisanych opowiadań. To decyduje o przeniesieniu. Ksiądz trafia na plebanie na wsi, do swojego starego kolegi po fachu. Tam czekając na nową parafię spotykają go różne sytuacje. Tu pomaga skłóconemu małżeństwu, tu remontuje łazienkę pewnej starszej babince skrzywdzonej przez los. Pomaga także swojemu nowemu koledze księdzu, który poprzez swoje problemy z młodzieżą podczas katechezy zostaje doprowadzony do próby samobójczej i popada w alkoholizm... Sam Groser pomaga także rodzinie z chorym chłopcem, próbuje także poprzez rozmowę nakierować na odpowiednie tory młodą dziewczynę po przejściach...

Podsumowując to mądra i odważna książka, warta przeczytania, na pewno pobudza do myślenia i daje początek do dyskusji...

Książka została mi polecona, więc zamówiłam w bibliotece i wypożyczyłam. Przede wszystkim napisana jest prostym, lekkim językiem, co sprawia, że "swobodnie" się ją czyta i dość szybko. To pozwala także na skupieniu swojej uwagi na czymś innym, ważniejszym, a mianowicie na treści, która jest tutaj przekazana. Pokazuje ona bowiem życie księdza od tej drugiej strony, od...