Na wakacjach 2011 dostałam obsesji na punkcie czytania książek i nie potrafiłam tego nie robić. Jak już padałam ze zmęczenia co wieczór, to chciałam się obudzić jak najszybciej, żeby tylko zacząć znów czytać.

Książkę "Sanatorium" przeczytałam wtedy w jeden dzień i pamiętam, jak siedziałam na pustakach z rozwalonego garażu z książką w ręku i chociaż wołano mnie i szczekano na mnie i kot miauczał - nikt nie był w stanie oderwać mnie od książki. Nawet nie tyle dlatego, że nie mogłam przestać czytać, co tak mnie wciągnęła książka.
Na ogół jestem osobą, która potwornie przeżywa słowo pisane (mama jest bibliotekarką i od małego szkuta mi czytała), tak tę historię z bijącym sercem doprowadziłam do końca w największe słońce. Wspaniała! Chociaż jej cena była wybitnie niska w księgarni, w sumie tylko dlatego ją wzięłam, to dałabym za nią cenę podstawową.
Nie wkręcić się w tę pozycję, to jak nie umieć rozkoszować się.

Na wakacjach 2011 dostałam obsesji na punkcie czytania książek i nie potrafiłam tego nie robić. Jak już padałam ze zmęczenia co wieczór, to chciałam się obudzić jak najszybciej, żeby tylko zacząć znów czytać.

Książkę "Sanatorium" przeczytałam wtedy w jeden dzień i pamiętam, jak siedziałam na pustakach z rozwalonego garażu z książką w ręku i chociaż wołano mnie i szczekano...