- "The Little Governess"
- "The Garden Party"
- "The Daughters of the Late Colonel"
- "Prelude"

- "The Little Governess"
- "The Garden Party"
- "The Daughters of the Late Colonel"
- "Prelude"

Mimo że nowele straciły na aktualności, nadal warte są przeczytania.

Mimo że nowele straciły na aktualności, nadal warte są przeczytania.

KRAINA TKLIWOŚCI
Ta książka to dla mnie "perła ze śmietnika". Znalazłam ją dosłownie porzuconą na śmietniku w moim bloku w kilka tygodni po tym, jak dodałam ją do listy lektur na 'lubimy czytać'. A dodałam ją zainspirowana wzmiankami w powieści Chris Kraus 'I love Dick', gdzie Mansfield przedstawiana jest jako jedna z wielkich niedocenionych pisarek. To musiało być przeznaczenie - 'Garden Party' zrobiło na mnie wielkie wrażenie.

Chociaż nie lubię dzielenia literatury na męską i kobiecą, to Mansfield ma styl, który można nazwać kobiecym, przez wielkie K. Trudno mi sobie wyobrazić, żeby mężczyzna napisał takie opowiadania - skupiają się one na rzeczywistości od zupełnie innej strony niż większość literatury. Kunszt autorki przejawia się przede wszystkim w opisach detalów rzeczywistości, które towarzyszą nam na codzień, a których czar często przegapiamy. Świat Mansfield to świat prześlicznych melodii, lodów jedzonych rozkosznie zamrożoną łyżeczką, piasku który pieści bosą stopę, tafty, która szeleści sugestywnie, małych sówek pohukujących w ciemnościach nocy... Mansfield wspaniale opisuje też postaci i ich emocje – w kilku zdaniach potrafi stworzyć wielowymiarowy portret postaci. W opisach tych najzwyklejszych chwil, które mijają niezauważone, pełno jest tkliwości i odrobina ironii.

Najlepsze opodwiadanie to dla mnie "Małżeństwo a la mode".

Cytaty:

W zatoce:

"W taki sposób należy żyć - niedbale, rozrzutnie, szczodrze. (...) Brać wszystko lekko, nie walczyć z przypływami i odpływami życia, ale poddawać się im - tego właśnie potrzebuje. Najgorsze jest to naprężenie. Żyć! Żyć! I ten skończenie piękny poranek, taki świeży i jasny, wygrzewający się w słońcu, jak gdyby śmiejący się ze swojej urody, zdawał się szeptać:
"A czemuż by nie?"

"- Och, ci mężczyźni! - rzekła. Zanurzyła czajnik w misce i trzymała go pod wodą jeszcze wtedy, gdy woda już przestała bulgotać, jak gdyby to był także mężczyzna, który w najlepszym wypadku zasługuje tylko na to, by go utopić".

"Biedna stara mateczka – uśmiechała się, skacząc po kamieniach. – Biedna stara mateczka. Och! och! Jaka to radość, jaka rozkosz być młodą!"

Państwo gołębiowie:
"Rozumie się, że Reginald kochał matkę i tym podobne. Ona... ona chciała jak najlepiej, okazywała mu wiele poświęcenia i tak dalej. Ale nie można było zaprzeczyć, że była raczej ponurą istotą."

Małżeństwo a la mode:
–To takie ważne –wyjaśniła ta nowa Izabella –aby [dzieci] od samego początku polubiły odpowiednie rzeczy. Oszczędzi im to dużo czasu w przyszłości. Doprawdy, jeśliby te biedne maleństwa musiały patrzeć na takie okropności, można przypuszczać, że w latach późniejszych zażądałyby, aby je zaprowadzono do Akademii Królewskiej.
Mówiła w taki sposób, jak gdyby pójście do Akademii Królewskiej oznaczało dla każdego natychmiastową, niechybną śmierć".

Obcy:
"Iść za Janey korytarzem, który ona znała tak dobrze, a który był tak obcy dla niego; rozcyhlać po niej zielone kotary i wchodzić do kajuty, która była jej kajutą, wszystko to sprawiało mu niewysłowioną rozkosz."

"Jak zupełnie inaczej wsiada się do powozu z Janey".

Święto bankowe:

"Popatrzcie znowu! Ze wzgórza zjeżdża, kołysząc się ogromna kolasa, a wewnątrz niej dwoje starych, bardzo starych dzieci".

KRAINA TKLIWOŚCI
Ta książka to dla mnie "perła ze śmietnika". Znalazłam ją dosłownie porzuconą na śmietniku w moim bloku w kilka tygodni po tym, jak dodałam ją do listy lektur na 'lubimy czytać'. A dodałam ją zainspirowana wzmiankami w powieści Chris Kraus 'I love Dick', gdzie Mansfield przedstawiana jest jako jedna z wielkich niedocenionych pisarek. To musiało być...

Nie przepadam za opowiadaniami, lubię historie bardziej rozbudowane. Sądziłam, że "Garden Party" to powieść. Przeczytałam, bo literatura angielska i w dodatku ta klasyczna. Musiałam przeczytać ponad połowę tego niewielkiego zbioru, aby docenić ich wartość. Dosyć trudno sprecyzować to, co mnie w nich urzekło. Może to klimat, delikatność tematów, które porusza Katherine Mansfield, liczne niedopowiedzenia. Najlepsze opowiadania moim zdaniem to "Córki zmarłego pułkownika", "Małżeństwo a la mode", "Jej pierwszy bal" i "Pokojówka Jaśnie Pani". Mansfield nie eksperymentuje specjalnie z formą, dużo jest monologów wewnętrznych lub narracji prowadzonej z jednego punktu widzenia, więc tym wyraźniej na tym tle wypada opowiadanie "Pokojówka Jaśnie Pani", gdzie mamy dialog z Panią bez udziału Pani. Nie znajdziemy w tych opowiadaniach jakiejś analizy społecznej, wzorów osobowościowych. Raczej są to opowiadania o emocjach, uczuciach, tym bardziej ciekawi, co budziło te emocje, jakie sytuacje, zdarzenia, jacy ludzie; jaka była wrażliwość człowieka żyjącego sto lat temu. Spotkania z dawną literaturą dają ciekawy obraz tego w jaki sposób się zmieniamy, co na nas wpływa, co jest ważne i co ma znaczenie.

Nie przepadam za opowiadaniami, lubię historie bardziej rozbudowane. Sądziłam, że "Garden Party" to powieść. Przeczytałam, bo literatura angielska i w dodatku ta klasyczna. Musiałam przeczytać ponad połowę tego niewielkiego zbioru, aby docenić ich wartość. Dosyć trudno sprecyzować to, co mnie w nich urzekło. Może to klimat, delikatność tematów, które porusza Katherine...