"Płacimy za każdą sekundę piękna, jaką uda nam się ukraść.”

Pomaluj to na czarno - już sam tytuł wskazuje na barwy tej powieści. Ciemne, mroczne, pełne smutku i przygnębienia - bo taka jest ta powieść. Niesie jednak ze sobą niesłychaną ilość uczuć, wielkie pokłady emocji, bijące z głównych bohaterów.

Josie Tyrell ma 21 lat, pracuje jako modelka pozująca artystom, obraca się w towarzystwie punków. Ma wrażenie, że wraz ze spotkaniem Michaela jej życie całkowicie się zmieniło. Michael pochodzi z bogatej i sławnej rodziny, jego matka to światowej sławy pianistka a ojciec jest pisarzem. Josie czuje, że poznała swoją drugą połowę, człowieka, dzięki któremu odnalazła swoje miejsce, uwierzyła w siebie. On jej uświadomił swoją miłością, że jest coś warta, że nie ma znaczenia skąd pochodzi, jakie ma wykształcenie. Kochali się, uzupełniali się. Tak jej się przynajmniej wydawało do momentu gdy nie dowiaduje się, iż Michael popełnił samobójstwo.
Nagle całe jej życie zostaje wywrócone do góry nogami. Josie musi skonfrontować się z prawdą o mężczyźnie, którego tak naprawdę nie znała, choć wiedziała o nim najwięcej. Musi przyznać, że tak naprawdę on zbudował dla niej Michaela, który nie istniał, a swoje prawdziwe ja skrzętnie przed nią ukrywał.
Tak jak przed swoją matką, drugą najważniejszą kobietą w jego życiu, czy nie ważniejszą? Z matką, z którą łączyły go przedziwne relacje, które przyjdzie czytelnikowi poznawać i odkrywać na każdej stronie powieści.

Dwie kobiety, które straciły ukochanego mężczyznę ale wciąż walczą o to uczucie, o jego względy. Jego śmierć staje się bodźcem, który sprawia, iż każda z nich chce dowiedzieć się więcej o nim samym, o tej drugiej kobiecie w jego życiu. Nie będzie to łatwe, gdy zetrzeć się mają ze sobą tak różne, wręcz skrajne charaktery. Tu pojawia się pytanie o możliwość porównania, zmierzenia smutku, żalu i bólu po stracie ukochanej osoby? Czy jest to możliwe?

Josie wzbudza współczucie i litość w pierwszej części powieści. Gnębi ją poczucie winy, ma wyrzuty sumienia, obwiania się o śmierć ukochanego. Poznajemy jej życie z Michaelem, widzimy, czego została pozbawiona, widzimy jak jej kruchy świat został nagle rozbity a ona składa go kawałek po kawałku z elementów, których wcześniej nie znała. Czy rzeczywiście jest winna? Czy bezkompromisowy Michael, nie potrafiący odnaleźć się w jej rzeczywistości był tak czysty i przejrzysty?

Trzeba przyznać Josie, że jest postacią z krwi i kości, pełną słabości, prawdziwą i szacunek dla niej, za tę ostateczną decyzję i odwagę co do życia. Bo Josie w końcu widzi, że to, za czym tak tęskniła nie jest prawdziwe, jest kłamstwem, że wiele z tego, w co tak wierzyła było fałszywe. I mimo iż:
„Życie cuchnie – Jest jak ustawiona gra, w której zawsze wygrywa kasyno.” To Josie podejmuje grę.

Powieść, która boli, rozdziera i porusza. Mówi o stracie bliskiej osoby, o tęsknocie o tym, jak radzić sobie. Jest pełna szczegółów – myśli i uczuć bohaterów. Autorka pozwala czytelnikowi głęboko wniknąć w ich psychikę.

„Czasami rzeczy, które się dzieją, są zbyt ciężkie i masywne, aby je poruszyć, wydają się podobne do wielkiej szafy albo potężnej czarnej skrzyni, których nogi z biegiem lat dosłownie wbiły się w podłogę.”

"Płacimy za każdą sekundę piękna, jaką uda nam się ukraść.”

Pomaluj to na czarno - już sam tytuł wskazuje na barwy tej powieści. Ciemne, mroczne, pełne smutku i przygnębienia - bo taka jest ta powieść. Niesie jednak ze sobą niesłychaną ilość uczuć, wielkie pokłady emocji, bijące z głównych bohaterów.

Josie Tyrell ma 21 lat, pracuje jako modelka pozująca artystom,...