Postać Roberta van Gulika mnie fascynuje. Człowiek władający biegle wieloma językami, w tym chińskim, posiadacz stopnia dr w wieku 25 lat, dyplomata, kaligraf i koneser sztuki Orientu. Czegóż chcieć więcej?

Jego powieść niestety jest już mniej interesująca niż życiorys.
Opis klasztoru i jego skomplikowanej struktury, a przede wszystkim dzieł sztuki mnie zaintrygował. Samo śledztwo też było w porządku - dobrze pomyślany wątek z właściwym sprawcą. Tożsamość jednego częściowo przeczułam, zaś drugiego już nie, chociaż wpisuje się on jak najbardziej w schemat "winnym jest ten, który wydaje się najmniej podejrzany".

Jednak stylistyka powieści i mentalność bohaterów była dla mnie cokolwiek sztywna i miejscami toporna. Brakowało mi również pogłębionej psychologii postaci. Może dlatego, że van Gulik chciał uchwycić "chińskość".

Szkoda też, że w książce taoizm i buddyzm zostały opatrzone łatką "zło", ponieważ sędzia Di jest zwolennikiem konfucjanizmu.
Drażniły mnie także wykrzykniki sędziego Di skierowane do jednostkowego Boga. Jeśli już, sędzia jako konfucjanista raczej powinien powoływać się na Niebo (tian). Mam nadzieję, że to pomyłka tłumacza.

Postać Roberta van Gulika mnie fascynuje. Człowiek władający biegle wieloma językami, w tym chińskim, posiadacz stopnia dr w wieku 25 lat, dyplomata, kaligraf i koneser sztuki Orientu. Czegóż chcieć więcej?

Jego powieść niestety jest już mniej interesująca niż życiorys.
Opis klasztoru i jego skomplikowanej struktury, a przede wszystkim dzieł sztuki mnie zaintrygował. Samo...