W Stephenie Kingu szanuję to, iż oprócz tworzenia "pełnometrażowych historii", od czasu do czasu spod swojego pióra wypuszcza zbiory opowiadań. Takim właśnie zbiorem jest "Czwarta po północy". Znajdujące się w niej opowiadania wywarły na mnie bardzo zróżnicowane wrażenie - jedna potrafiła całkowicie zanudzić, podczas gdy inne wciągnęly mnie całkowicie. Tym samym:

Miejsce pierwsze - bezapelacyjnie "Langoliery". Opowieść o pożeraczach czasu, które pochłaniają przeszłość. Opowiadanie dobre, wciągające. Przemyślana historia.

Miejsce drugie - "Tajemnicze okno. Tajemniczy Ogród". W tym opowiadaniu urzekła mnie postać Johna Spluwy. Świetna kreacja bohatera, portret jak i zachowanie.

Miejsce trzecie - "Polaroidowy pies". Na początku zapowiadała się nieźle, historia rozwijała się wraz z robieniem kolejnych zdjęć. Jednak wraz z kartkowaniem historia była coraz bardziej nużąca. Początkowy czar zupełnie pryskał.

Miejsce czwarte - "Policjant biblioteczny". Opowiadanie całkowicie nie przypadło mi do gustu. Myślę, że pomysł był dobry, ba, nawet wart rozwinięcia w oddzielną książkę. O ile poprzednie opowiadania idealnie zamykały się w wyznaczonej obszerności, to temu zdecydowanie brakowało treśći. Stąd też ostatnie miejsce.

Polecam wszystkim fanom krótkich utworów tego autora (w szczególności "Langoliery").

W Stephenie Kingu szanuję to, iż oprócz tworzenia "pełnometrażowych historii", od czasu do czasu spod swojego pióra wypuszcza zbiory opowiadań. Takim właśnie zbiorem jest "Czwarta po północy". Znajdujące się w niej opowiadania wywarły na mnie bardzo zróżnicowane wrażenie - jedna potrafiła całkowicie zanudzić, podczas gdy inne wciągnęly mnie całkowicie. Tym samym:

Miejsce...