Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka bardzo nietypowa. Przedstawia obraz bohatera na skraju załamania nerwowego - uważa, że nic mu się w życiu nie udało. Ma wrażenie, że przegrał swoją egzystencję.

Pozycja dość intrygująca. Interesującą częścią jest opis przeżyć wew. głównego bohatera. Jednak cała książka średnio mi podeszła. Zdecydowanie 6 gwiazdek - nie mniej, nie więcej.

Książka bardzo nietypowa. Przedstawia obraz bohatera na skraju załamania nerwowego - uważa, że nic mu się w życiu nie udało. Ma wrażenie, że przegrał swoją egzystencję.

Pozycja dość intrygująca. Interesującą częścią jest opis przeżyć wew. głównego bohatera. Jednak cała książka średnio mi podeszła. Zdecydowanie 6 gwiazdek - nie mniej, nie więcej.

"Lśnienie" to moje pierwsze spotkanie ze Stephenem Kigniem - mistrzem literatury grozy, który pozostaje moim półkowym przyjacielem do dnia dzisiejszego.

Książkę, jak każdą następną, połknąłem w bardzo krótkim czasie. Nie zauważałem upływu czasu, kiedy topiłem się w kolejnych stronach tego arcydzieła. S. King stworzył niekwestionowaną obowiązkową pozycję, którą powinien przeczytać każdy.

Kiedy w nocy robiłem krótkie przerwy, aby udać się do kuchni lub łazienki, czułem się źle we własnym domu. Miałem wrażenie, jakoby przyszło mi przechodzić przez kolejne korytarze hotelu Overlook. Każde drzwi symbolizowały kolejne pokoje, za którymi ukryta była historia. Chyba nie muszę opisywać moich emocji, gdy w kieszeni jeansów zabrzęczały mi klucze, skupione w duży pęk. "Jack'u. Jacku Torrance - chyba czas wracać do pokoju" - myślałem, targany dreszczykiem emocji, w drodze powrotnej do lektury".

Moim bardzo skromnym zdaniem, "Lśnienie" to majstersztyk. Na szczególne wyróżnienie zasługują opisy, portrety bohaterów, zawiązanie akcji, utrzymanie wysokiego poziomu napięcia i finał. Zasłużona 10ka.

"Lśnienie" to moje pierwsze spotkanie ze Stephenem Kigniem - mistrzem literatury grozy, który pozostaje moim półkowym przyjacielem do dnia dzisiejszego.

Książkę, jak każdą następną, połknąłem w bardzo krótkim czasie. Nie zauważałem upływu czasu, kiedy topiłem się w kolejnych stronach tego arcydzieła. S. King stworzył niekwestionowaną obowiązkową pozycję, którą powinien...

Na wstępie chciałbym dać wam dobrą radę - nie nastawiajcie się na "Pod Kopułą" jako stricte horroru. Grozy tu jest bardzo mało, dosłownie śladowe ilości. Dlatego jeżeli oczekujesz od mistrza grozy kolejnej powieści jeżącej włosy na głowie, to daruj sobie tą książkę.

Cóż, motyw odcięcia od świata jest już stary i wyświechtany, ale pan King dał radę wykrzesać z niego trochę iskier. Tym sposobem powstała książka pod tytułem "Pod Kopułą". Przeczytałem tę książke w tydzień i nie żałuje ani minuty.

Pierwszym elementem, który utwierdził mnie w przekonaniu, że Stephen King to mistrz, jest wielowątkowość powieści. Tutaj plus dla autora za to, że akcję prowadzi z perspektywy kilku bohaterów. Gdyby w takim obszernym tomie opisywać tylko jedną postać, to byłaby to nudna pozycja.

Kolejną częścią składową, za którą Kingowi należą się gratulacje są kreacje bohaterów. Nie ma tu jasnego podziału na "dobro i zło" czy "czarnych i białych". Owszem, niektóre postaci już na początku opowiadają się po jednej ze stron, jednak wraz z rozwojem akcji poznajemy charaktery innych bohaterów, widzimy ich przemiany i obserwujemy przejścia pomiędzy różnymi obozami.

Pomimo nagromadzenia imion i nazwisk potencjalny "zdrowy" (nikogo nie obrażając) czytelnik nie będzie miał problemu z zapamiętywaniem postaci. Tym samym Brenda zawsze będzie mu się kojarzyć z miłą żoną komendanta jednostki policyjnej.

Byłbym skłonny dać o jedną gwiazdkę więcej, gdyby nie zakończenie. Nie chcę zdradzać szczegółów, ale jako wielki fan Kinga liczyłem na jakies zaskakujące zakończenie. Owszem, było takie, ale sposób, w jaki wszystko się wyjaśniło okazał się banalny i "chory".

Polecam wszystkim, ale nie jako "horror", a świetny thriller/powieść sci-fi.

Na wstępie chciałbym dać wam dobrą radę - nie nastawiajcie się na "Pod Kopułą" jako stricte horroru. Grozy tu jest bardzo mało, dosłownie śladowe ilości. Dlatego jeżeli oczekujesz od mistrza grozy kolejnej powieści jeżącej włosy na głowie, to daruj sobie tą książkę.

Cóż, motyw odcięcia od świata jest już stary i wyświechtany, ale pan King dał radę wykrzesać z niego trochę...