Opowieść Kuźniak nie odwołuje się do "pięknej" strony życia Marlene. Nie traktuje o jej życiu miłosnym, nie mówi o jej młodości, sukcesach. Kiedy poznajemy Marlene, jest już uznawana za "starszą panią". Na scenie wciąż olśniewa, ale jest to efekt wielu godzin pracy i gry świateł. 10 lat później, już nawet one na niewiele się zdają. Koniec życia Marlene jest smutny, długi i samotny.. "Marlene" to historia tragicznego życia i niemedialnego, nieeleganckiego i bezlitośnie prozaicznego upadku. To opowieść o kobiecie, która przez całe życie walczyła - o różnie rozumiane przetrwanie.

Reportaż jest świetny. Angelika Kuźniak ma niesamowity, niepowtarzalny styl. Tworzy historie barwne, odmalowane niezwykle wyraziście i z dbałością o najmniejsze szczegóły. Treściwe. Z jednej strony mamy chwytanie się detali, czegoś niewidocznego dla "zwykłego", niereporterskiego oka i przedstawienie kilku sytuacji, wycinka rzeczywistości z taką siłą, że staje się ono reprezentacją pełną. Ilustracją czasu, nastrojów, ale też portretem. Takich obrazów jest kilka, a między nimi cienkie linie łączące, tak że stają się całością, a nie tylko wyrywkami. Kuźniak jest reportażystką niezwykle wnikliwą i wytrwałą, ale przede wszystkim wrażliwą. Pisze tylko o tym co zrozumiała, sama poczuła. Nie tworzy obrazu całościowego, biografii, wybiera tylko pewne aspekty, z którymi potrafi w jakiś sposób się połączyć. Podobne odczucia towarzyszyły mi również podczas lektury "Papuszy". Poczucie intymnej więzi autorka-reportaż-bohaterka reportażu.

Jestem pełna podziwu dla warsztatu autorki, w taki sposób nikt w Polsce nie pisze. Na takie tematy, z taką empatią, a jednocześnie tak lekko i porywająco. Nawet kilkunastostronicowe kalendarium, zamieszczone na końcu książki przeczytałam z zapartym tchem - nie jest suchym wyliczeniem filmów, czy dat, za to jest pełne wypowiedzi, anegdot, listów. Emocji. Każda strona jest pełna emocji i faktów. Sprzeczność? Właśnie tak należało napisać o takiej kobiecie jak Marlene Dietrich, pełnej sprzeczność.

Cała opinia: http://niedopisanie.blogspot.com/2014/02/angelika-kuzniak-marlene.html

Opowieść Kuźniak nie odwołuje się do "pięknej" strony życia Marlene. Nie traktuje o jej życiu miłosnym, nie mówi o jej młodości, sukcesach. Kiedy poznajemy Marlene, jest już uznawana za "starszą panią". Na scenie wciąż olśniewa, ale jest to efekt wielu godzin pracy i gry świateł. 10 lat później, już nawet one na niewiele się zdają. Koniec życia Marlene jest smutny, długi i...