Jako miłośniczka zwierząt miałam od dawna wielką ochotę na lekturę cyklu "Wszystkie stworzenia małe i duże" Jamesa Herriota, ale ten cykl nigdzie nie był dla mnie dostępny. Szukałam go już nawet w antykwariatach, ale bez skutku. I nagle będąc w księgarni na swoich zwyczajowych już polowaniach patrzę a tu ni z tego ni z owego staraniem Wydawnictwa Literackiego wznowiona została pierwsza część cyklu a w przygotowywaniu są części następne.
I jak to zwykle bywa, gdy się czeka na coś bardzo długo apetyt i oczekiwania rosną a przez to już bardzo blisko do rozczarowania.
Książka "Jeśli tylko potrafiłyby mówić" trochę mnie niestety rozczarowała. To wspomnienia początkującego weterynarza Jamesa Herriota, który po ukończeniu nauki rozpoczął praktykę w górach Yorkshire, w Anglii. Razem z ekscentrycznym lekarzem Siefrydem Farnonem i jego bratem lekkoduchem Tristanem leczył zwierzęta gospodarskie na miejscowych farmach. W trakcie swojej praktyki poznał ludzi ciężkiej pracy, prostych lecz sprawiedliwych i umiejących okazać wdzięczność i docenić cudzy wysiłek. Pod warunkiem jednak, że przekonają się, że ten młody i nieopierzony weterynarz rzeczywiście zna swój fach. Możemy zatem krok po kroku śledzić w jaki sposób Pan Herroiot zjednuje sobie miejscowych farmerów. Za mało jednak jest w tej książce spotkań ze zwierzętami a tego właśnie oczekiwałam. Książka przepełniona jest pasją i miłością do wykonywanego zawodu i to zdecydowanie jest najważniejsze przesłanie. Wszystko zostało opisane lekkim i bardzo dowcipnym piórem, co czyni lekturę lekką i przyjemną.

Jako miłośniczka zwierząt miałam od dawna wielką ochotę na lekturę cyklu "Wszystkie stworzenia małe i duże" Jamesa Herriota, ale ten cykl nigdzie nie był dla mnie dostępny. Szukałam go już nawet w antykwariatach, ale bez skutku. I nagle będąc w księgarni na swoich zwyczajowych już polowaniach patrzę a tu ni z tego ni z owego staraniem Wydawnictwa Literackiego wznowiona...