Przeczytałam tę książkę, bo ona na mnie łypała. Stała na sztorc w szeregu i łypała. Łypała tym swoim nastroszonym grzbietem. I żal miała, i stosowała szantaż emocjonalny. Opierałam się wieeeele, wieeeele lat. Ale jak każdy mam swoją wytrzymałość. Raz już ją capnęłam, poważyłam w dłoni. Nie, jeszcze nie pora. Ale przeflancowałam ją na stertę w sypialni. A ona coraz głośniej, coraz bezczelniej. Czytaj mnie, czytaj! Nie mogłam przecież jej pokazać, ze mięknę, że gnę się pod ciężarem jej naprężonego grzbietu. Pora na krótką listę. Szafka nocna. Niech jeszcze tu poleży zołza jedna.

Skąd ona się w ogóle u mnie wzięła? Nie mam zielonego pojęcia ale skoro jest, to przeczytać chyba trzeba. No powinnam – tak myślałam sobie. I wreszcie nadszedł ten sądny dzień. Rozwarłam okładki, spojrzałam na pierwszą stronicę. Czemu ona się tak darła, czemu się dopraszała? Przecież to zwykła książka. I do tego wzięła sobie na warsztat moich ulubieńców, Kubusia Puchatka z ferajną. Nie oczekiwałam fanfar, nie oczekiwałam dzwonów, myślałam raczej o małym bębenku , oooo, albo o tamburynie. Ale niczego nie zauważyłam, no może trójkąt jedynie, takie pojedyncze dzyń.

Najlepsze w tej książce były cytaty z Puchatka. I tylko dla nich czytałam. Ale to kompletnie bez sensu, bo czy nie lepiej sięgnąć po oryginał? A do tego ta lektura próbowała osiołka, tygryska czy prosiaczka ubrać w ideologię, przypiąć im rys poważnie-psychologiczny, osadzić w społeczeństwie. Nie, nie i nie. Nie zgadzam się. Wszystko ma swoje granice i są świętości nie do ruszenia. A do nich należą zwierzątka rozbrykane, smutne czy bardzo małe. Stanowią wartość same w sobie, nie trzeba ich rozczłonkowywać, rozbijać na atomy i sprawdzać ich konsystencji. Są czystą przyjemnością. Niekłamaną i nieobliczalną. I niech takimi pozostaną.

Teraz to ja łypię na tę książkę, łypię i się stroszę. A kyyysz.

Przeczytałam tę książkę, bo ona na mnie łypała. Stała na sztorc w szeregu i łypała. Łypała tym swoim nastroszonym grzbietem. I żal miała, i stosowała szantaż emocjonalny. Opierałam się wieeeele, wieeeele lat. Ale jak każdy mam swoją wytrzymałość. Raz już ją capnęłam, poważyłam w dłoni. Nie, jeszcze nie pora. Ale przeflancowałam ją na stertę w sypialni. A ona coraz głośniej,...

Zabawnie, lekko i prosto o taoizmie. A przy tym bardzo prawdziwie i szczerze. Zapewne nie jest to wysokich lotów traktat filozoficzny, ale równie pewne jest, że każdy zrozumie co nieco z taoizmu i wcale nie musi być fanem legendarnych już postaci z Chatki Puchatka, ani tym bardziej miłośnikiem Prosiaczka. Mimo pozornie lekkiego stylu i bajkowych bohaterów Te Prosiaczka to książka nie na tyle prosta żeby stać się naiwną, czy irytującą.

Zabawnie, lekko i prosto o taoizmie. A przy tym bardzo prawdziwie i szczerze. Zapewne nie jest to wysokich lotów traktat filozoficzny, ale równie pewne jest, że każdy zrozumie co nieco z taoizmu i wcale nie musi być fanem legendarnych już postaci z Chatki Puchatka, ani tym bardziej miłośnikiem Prosiaczka. Mimo pozornie lekkiego stylu i bajkowych bohaterów Te Prosiaczka to...

W moje skromne dłonie książka ta wpadła całkiem przypadkiem. Zamiast niej miałem czytać książkę na temat trzeciego oka. Czy żałuję, że przeczytałem akurat ją a nie tę, o którą mi chodziło? Nic a nic.
Przez większość mojego dotychczasowego życia byłem bardzo mocno wierzącym i praktykującym katolikiem, następnie coś w mojej małej główce zaczęło się przestawiać, na początku powoli, później szybciej i szybciej i nagle doszedłem do momentu gdzie nie wiedziałem już zupełnie nic. O taoiźmie nie wiedziałem ani trochę przed przeczytaniem tej książki. Ile wiem teraz? Dalej niewiele. Czy to źle? Otóż nie.
Książka pt.,,Te Prosiaczka", którą aktualnie trzymam w rękach, dała mi niesamowicie do myślenia. Człowiek w dzisiejszym świecie jest w takim pośpiechu i wykonuje po sto czynności na raz, tak, że nie ma czasu na wygodne posiedzenie w fotelu i przemyślenia. Może moje życie wymaga zmian? Może tempo życia, które narzuca nam społeczeństwo i, co najważniejsze, MYŚLENIE, które nam to społeczeństwo narzuca, trzeba odstawić na bok, spróbować żyć trochę inaczej i zobaczyć co z tego wyjdzie.
Nie mam zamiaru recenzować, pisać o tej pozycji, ani polecać gorąco. Pozycja ta dała mi wiele do myślenia, choć były w niej momenty, które mnie raziły. Dla ludzi z otwartymi umysłami i takimi, których niecodzienna forma nie odrzuca, a wręcz przeciwnie, przyciąga.

W moje skromne dłonie książka ta wpadła całkiem przypadkiem. Zamiast niej miałem czytać książkę na temat trzeciego oka. Czy żałuję, że przeczytałem akurat ją a nie tę, o którą mi chodziło? Nic a nic.
Przez większość mojego dotychczasowego życia byłem bardzo mocno wierzącym i praktykującym katolikiem, następnie coś w mojej małej główce zaczęło się przestawiać, na początku...

Taki mały.... może wielkim być. I o tym jest ta książka. A jak to osiągnąć? Jedną z dróg wskazuje nam taoizm - wschodnia filozofia. Można nią podążyć, można tylko na chwilę na nią "wskoczyć", zobaczyć dokąd prowadzi, czegoś się nauczyć i "zeskoczyć". Autor, poprzez postacie z książek o Kubusiu Puchatku stara się na przybliżyć całą tę ideologię taoizmu i jej zasady. Tym razem sięga tu jednak głębiej niż we wcześniejszej swojej książce. I częściowo się powtarza, a częściowo pokazuje jak tę samą historyjkę (zdarzenie, zachowanie bohaterów z powieści) można interpretować na kilka sposobów i jakie można wyciągnąć pozytywne wnioski. Miałem wrażenie po przeczytaniu obydwu tych książek, iż tutaj autor jakby jeszcze raz "wyżymał" książki A. Milne'a, tak by jak najwięcej "prawd" taoistycznych nam "wycisnąć". I to mnie momentami nudziło. Ale generalnie książka jest jak najbardziej wartościowa, a dla chcących poznać taoizm to nawet lepsza od "Tao Kubusia Puchatka".

Taki mały.... może wielkim być. I o tym jest ta książka. A jak to osiągnąć? Jedną z dróg wskazuje nam taoizm - wschodnia filozofia. Można nią podążyć, można tylko na chwilę na nią "wskoczyć", zobaczyć dokąd prowadzi, czegoś się nauczyć i "zeskoczyć". Autor, poprzez postacie z książek o Kubusiu Puchatku stara się na przybliżyć całą tę ideologię taoizmu i jej zasady. Tym...

po tao Kubusia, lektura obowiązkowa :)

po tao Kubusia, lektura obowiązkowa :)

Fajnie opowiedziane taoistyczne wskazówki dla lepszej jakości życia.

Fajnie opowiedziane taoistyczne wskazówki dla lepszej jakości życia.

Zamiast opinii, fragment piosenki Prosiaczka:
Po co miałbym być większy?
Po co miałbym być wyższy?
Po co miałbym być inny?
Po co miałbym być INNY?

Zamiast opinii, fragment piosenki Prosiaczka:
Po co miałbym być większy?
Po co miałbym być wyższy?
Po co miałbym być inny?
Po co miałbym być INNY?

Trochę zbyt zewnętrznie, zbyt politycznie.
Trąci agitacją. Niemniej mam do autora ogromny sentyment, i nadal jest zabawnie i inteligentnie.

Trochę zbyt zewnętrznie, zbyt politycznie.
Trąci agitacją. Niemniej mam do autora ogromny sentyment, i nadal jest zabawnie i inteligentnie.

Warte uwagi.

Warte uwagi.

Wybitna! Każdy powinien przeczytać tę książkę! Wiele uczy i porusza bardzo ważne kwestie. Czyta się ją cudowanie.

Wybitna! Każdy powinien przeczytać tę książkę! Wiele uczy i porusza bardzo ważne kwestie. Czyta się ją cudowanie.