Czytało mi się lepiej niż poprzednią część. Mam wrażenie, że w "Tarczy Gromu" znalazło się więcej ciekawych i atrakcyjnych wydarzeń, na które został położony większy nacisk niż na rozdartych wewnętrznie, nieszczęśliwych bohaterów.

To znaczy oni wciąż są nieszczęśliwi, ale nie przytłaczają swoimi emocjami czytającego. Poza tym fabuła, mimo wiadomej wojny z Troją i jej rozwiązania, wydaje się bardziej nieprzewidywalna. Losy poszczególnych postaci mogą różnie się potoczyć, a tutaj nie mamy tylko tych najbardziej znanych (zresztą taki Hektor czy Achilles nie są najważniejsi w historii).

W drugim tomie szczególnie ważną rolę odgrywa Odyseusz, który nie okazuje się prostą postacią. Jego dzieje są naprawdę interesujące, a inteligencja i gawędziarski styl tworzą z króla Itaki barwną, zajmującą sylwetkę. Ogólnie podobało mi się, chociaż zwlekałem z lekturą, spodziewając się smutniejszej i bardziej oczywistej w zwrotach akcji lektury.

Czytało mi się lepiej niż poprzednią część. Mam wrażenie, że w "Tarczy Gromu" znalazło się więcej ciekawych i atrakcyjnych wydarzeń, na które został położony większy nacisk niż na rozdartych wewnętrznie, nieszczęśliwych bohaterów.

To znaczy oni wciąż są nieszczęśliwi, ale nie przytłaczają swoimi emocjami czytającego. Poza tym fabuła, mimo wiadomej wojny z Troją i jej...