Drugiemu tomowi zdecywanie brakuje płynności akcji i historii, która nie pozwala się oderwać.
Zaczyna się podróżą Banoklesa, Kalliadesa i Pirii oczywiście do Troi(bo wszystkie drogi prowadzą do Troi), później akcja przeskakuje do Złotego Miasta gdzie możemy śledzić losy Helikaona i Andromachy oraz śledzić przygotowania do wojny.
Autor zbyt szybko wyjawia, że dardański król nie umarł(wsześniej próbował oszukać czytelnika plotkami o jego śmierci:D) i że Ruda księżniczka (nie mylić z Dużą Rudą prostytutką) jest w ciąży. Jak w Modzie na sukces, Helikaon myśli, że to był sen i omamy spowodowane chorobą, ale uprawiali seks naprawdę. Czego oczywiście narazie nie wie.
Lesbian love story z daleka pachnie melodramatem, ale cóż, zakochani to głupcy, nie widzą świata realistycznie.
Na igrzyskach nadarza się okazja do zobaczenia starcia herosów:Achillesa z Hektorem. Nie warto obrażać księcia Troi, bo chociaż jest impotentem to potrafi przyłożyć kiedy zostanie zdenerwowany.
Odyseusz pokazuje swoje drugie oblicze. Szybko przestaje być gawędziarzem i zostaje cenionym strategiem u boku Agamemnona. Boj się Trojo!
Zaczyna się wojna w którą trudno się wczuć. Ciężko spamiętać nazwy krajów(podobne problemy miewa Banokles) i zrozumieć strategie wojenną poszczególnych krajów(której jest w tym tomie dość dużo) nie wiedząc nawet gdzie one dokładnie leżą.
Z sentymentu do części pierwszej daje 7, zdecydowanie na wyrost. Po tomie pierwszym miałem ochotę od razu zacząć następną część, teraz czuje, że przyda mi się przerwa od Troi.

Drugiemu tomowi zdecywanie brakuje płynności akcji i historii, która nie pozwala się oderwać.
Zaczyna się podróżą Banoklesa, Kalliadesa i Pirii oczywiście do Troi(bo wszystkie drogi prowadzą do Troi), później akcja przeskakuje do Złotego Miasta gdzie możemy śledzić losy Helikaona i Andromachy oraz śledzić przygotowania do wojny.
Autor zbyt szybko wyjawia, że dardański król...