Dla tych, którzy nie czytali - SPOILERY!
(o ile można spoilerować książkę napisaną ok. 150 lat temu…)

Kolejne dwa tomy „Wojny i pokoju” Lwa Tołstoja mnie rozczarowały, gdyż zostały w nich uwypuklone te elementy, które mi nie przypadły do gustu w pierwszych tomach.
Miło, że Tołstoj zdecydował się na happy-end, jednak sposób, w jaki go zaprezentował, jest dla mnie kuriozalny. Natasza i Pierre, Maria i Mikołaj - dziwniejszych par nie mógł wymyślić!
Już, o zgrozo, wolałam opcję Natasza i Andrzej. Bołkoński zginął, a tym samym zeszła ze sceny postać, która niekoniecznie wzbudzała sympatię, ale przynajmniej jej losy się ciekawie czytało (pomijając wątek irytującej Nataszki). Ku mojemu smutkowi Dołochow został zepchnięty na dalszy plan. Chociaż nie da się ukryć, że wizja Fiodora jako przywódcy zbójeckiej bandy odpowiada jego wcześniejszemu rysopisowi. ;)
Maria Bołkońska miała potencjał - można było ją przedstawić jako ponadprzeciętną jednostkę, wrażliwą i inteligentną, wykraczającą poza epokę, lecz autor, z nieznanych mi powodów (szowinizm?), spłycił jej postać do mocno religijnej, acz niewysublimowanej osobowości.

Kolejna rzecz, to potwornie nudne dywagacje historyczno-filozoficzne Tołstoja na końcu powieści. Uwielbiam historię, lecz nie w tym wydaniu - wyjątkowo męczyłam się i mozoliłam czytając te rozważania.

Szkoda, po tak słynnej powieści spodziewałam się większego rozmachu i ciekawszej fabuły.
Dlatego niestety będę musiała obniżyć ocenę poprzednich 2 tomów, gdyż liczy się całość.

Dla tych, którzy nie czytali - SPOILERY!
(o ile można spoilerować książkę napisaną ok. 150 lat temu…)

Kolejne dwa tomy „Wojny i pokoju” Lwa Tołstoja mnie rozczarowały, gdyż zostały w nich uwypuklone te elementy, które mi nie przypadły do gustu w pierwszych tomach.
Miło, że Tołstoj zdecydował się na happy-end, jednak sposób, w jaki go zaprezentował, jest dla mnie...