Peter Wohlleben jest z zawodu leśnikiem, a przy okazji popularyzatorem nauki (zwłaszcza o drzewach). W 1987 roku podjął pracę jako strażnik leśny. W miarę zdobywania wiedzy o lesie, którym się opiekował, rosło jego rozczarowanie nowoczesnymi technologiami stosowanymi w leśnictwie, z uwagi na powodowane przez nie szkody. Na co dzień, Peter Wohlleben opiekuje się bukowym lasem w gminie Hümmel, w Niemczech.

"Sekretne życie drzew" to opowieść o naturalnym życiu lasów oraz zmianach jakie w ich niesamowicie złożonym ekosystemie powodują interwencje ludzi.

Jest to napisana bardzo przyjemnym i nietrudnym językiem książka - pod tym względem ukłon w stronę autora oraz tłumacza. Dużym plusem jest też fakt, że przypisy zostały potraktowane z całą starannością i wskazują również na polskojęzyczne źródła.

Co do treści... O dziwo jest ona wręcz oszałamiająco interesująca.
Z kolejnych stron tej lektury możemy wyczytać wiele informacji z życia lasów i ich mieszkańców, czyli w głównej mierze drzew. Mamy tu mnóstwo ciekawostek, takich jak fakt iż buki (a zwyczaje tych drzew autor zna szczególnie dobrze) połączone są ze sobą systemami korzeniowymi i grzybnią tworząc coś w rodzaju "rodziny" i pomagając sobie nawzajem, jeśli któryś z jej członków zostaje osłabiony (np. na skutek rany w korze, w którą wdały się grzyby) - dostarczają mu wtedy niezbędnych składników odżywczych, żeby dać mu szansę się zregenerować lub po prostu podtrzymać jak najdłużej przy życiu, ponieważ istnienie słabszych i silniejszych okazów jest korzystne dla obu stron. Ciekawostką jest również fakt istnienia tzw. drzewnych przedszkoli i informacja, że sto lat życia to u drzewa zaledwie koniec bycia dzieckiem. Z tej książki wyłania się obraz drzewa nie jako rzeczy (a tak nauczyliśmy się przez wieki je postrzegać), ale drzewa jako istoty, organizmu świadomego, które ma pamięć, potrafi się również komunikować i planować kolejne posunięcia.

Las to bardzo harmonijna społeczność - dobro jednostki jest dobrem ogółu, ponieważ społeczność drzew jest tak silna, jak silna jest jej najsłabsza jednostka. Drzewa postępują długoterminowo, są nastawione na przeżycie w dobrym stanie i zdrowiu przynajmniej najbliższych kilkaset lat. Optymalny dla drzewa rozwój nie charakteryzuje się więc rocznymi przyrostami o długości kilkudziesięciu centymetrów, jak to ma miejsce w parkach, jest dużo mniejszy. Generalnie jeśli ktoś chce się dowiedzieć, dlaczego parki i sztucznie sadzone lasy (tzw. lasy gospodarcze) nie są wcale na dłuższą metę dobre dla drzew i dlaczego drzewka ze szkółek są okaleczone, a te rosnące w miastach to "dzieci ulicy", polecam lekturę tej książki. Jest ona pełna bardzo interesujących informacji, a także uświadamia i uwrażliwia na los drzew.

Po przeczytaniu jej obiecałam sobie, że już nigdy nie zerwę z drzewa żadnej gałązki czy liścia, ani nie oderwę nawet jednego płatka kory, ponieważ teraz już wiem, że to drzewu zwyczajnie sprawia ból i może zostawić ranę, której może nie być w stanie zaleczyć, przez co grzyby i owady stopniowo będą je zabijać.

Serdecznie polecam, ponieważ jest to kawał naprawdę świetnej literatury popularnonaukowej.

Peter Wohlleben jest z zawodu leśnikiem, a przy okazji popularyzatorem nauki (zwłaszcza o drzewach). W 1987 roku podjął pracę jako strażnik leśny. W miarę zdobywania wiedzy o lesie, którym się opiekował, rosło jego rozczarowanie nowoczesnymi technologiami stosowanymi w leśnictwie, z uwagi na powodowane przez nie szkody. Na co dzień, Peter Wohlleben opiekuje się bukowym...